ΟΙ "ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΙ" ΤΩΝ ΜΜΕ

Ο ρατσισμός και οι υψηλοί προστάτες 

1.   2.   3.

ΣΤΟ ΟΡΙΟ


ΣΠΥΡΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ. Το πρώτο "ξέπλυμα" των πουλέν του νεοφασισμού έγινε από τις στήλες της έγκυρης "Καθημερινής", τον καιρό της πρώιμης "εθνικής έξαρσης" για το "σκοπιανό": "Ενας σπουδαίος πνευματικός άνθρωπος, ιστορικός, φιλόλογος και νομικός, ο καθηγητής Κώστας Πλεύρης, μας παρουσιάζει κατά τρόπο μοναδικό τις αξίες της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς", διαβάζουμε σε ανάλυση (16/2/92) που υπογράφεται από το μόνιμο αρθρογράφο της εφημερίδας, Σπ. Αλεξίου.

ΝΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ. Μερικές από τις πιο πετυχημένες τηλεοπτικές εμφανίσεις της "Χρυσής Αυγής" έχουν γίνει από τα παράθυρα του επιτυχημένου τηλεοπτικού αστέρα του ΣΚΑΙ. Αυτό τουλάχιστον εκτιμά σε επανειλημμένα δημοσιεύματά του το έντυπο της εν λόγω ναζιστικής γκρούπας. Ιδιαίτερο ενθουσιασμό προκάλεσε λχ η συνέντευξη (9/8/95) στον Ευαγγελάτο δύο μελών της οργάνωσης -του Απόστολου Μπέλμπα και του Μιχάλη Μαυρογιαννάκη- που είχαν πάρει μέρος στον πόλεμο (και την εθνοκάθαρση) της Βοσνίας στο πλευρό των σέρβων φασιστών του Σέσελι. Κάτω από τον τίτλο "Βοσνία: μια διαφορετική συνέντευξη", η εφημερίδα του Μιχαλολιάκου αναδημοσιεύει (8/9/95) μεγάλο μέρος της στιχομυθίας ανάμεσα στους Χρυσαυγίτες και τον "παραθυράρχη" του ΣΚΑΙ, που φέρεται να συγκατανεύει πως το ξεκαθάρισμα της Ευρώπης "από μουσουλμάνους κι αμερικανοσιωνιστές", "είναι κι αυτό μια άποψη". Βασική αντίρρηση του κ.Ευαγγελάτου, όπως καταγράφεται στην αναδημοσίευση της συνέντευξης, ήταν η δημόσια προβολή της πολιτικής ταυτότητας των (νεοναζί) εθελοντών που έσπευσαν να δώσουν ένα χεράκι στους ομόδοξους "σέρβους αδελφούς μας": "Είναι κρίμα να στενέψουμε τόσο πολύ τα περιθώρια μιας προσπάθειας που κάνουν Ελληνες εθελοντές που βρίσκονται στο πλευρό των Σέρβων και που, φαντάζομαι, είναι μια προσπάθεια ψυχής"... Δυο μήνες αργότερα, πάντως, ο ίδιος δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να καλέσει ξανά τη χιτλερική ομάδα στο δελτίο του - αυτή τη φορά (13/10/95) για να σχολιάσει, δια στόματος του ανθυποφίρερ Χρήστου Παππά, την κυβερνητική απαγόρευση προγραματισμένης επιδρομής οπαδών του "Στόχου" στη μουσουλμανική κωμόπολη Εχίνος της Ροδόπης!

ΜΑΚΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ. Λιγότερο επιτυχής υπήρξε η επαφή της "Χρυσής Αυγής" με έναν άλλο αστέρα της ιδιωτικής TV. Το απόγευμα της 16.11.95, ο Χ. Παππάς είχε κληθεί να εκπροσωπήσει τη φασιστική γκρούπα σε συζήτηση της εκπομπής "Ζούγκλα" με θέμα το ...Πολυτεχνείο του '73. Οταν κάποιοι από τους καλεσμένους διαμαρτυρήθηκαν για την παρουσία του στο πάνελ, μας πληροφορεί η "Χρυσή Αυγή" των ημερών (24/11/95), "ο παρουσιαστής ανέφερε ότι η δημοκρατία αντέχει τον διάλογο. Ο συναγωνιστής Παππάς, αφού τόνισε ότι δεν είναι η δημοκρατία που αντέχει τον διάλογο αλλά πιθανόν μόνον η συγκεκριμένη εκπομπή, ανέλυσε τις θέσεις της Χρυσής Αυγής σχετικά με τα γεγονότα της εποχής εκείνης" - ότι, δηλαδή, η αντιδικτατορική εξέγερση δεν ήταν παρά "μια καλοστημένη προβοκάτσια των Αμερικανών προκειμένου να αποσταθεροποιήσουν το μη αρεστό πλέον σε αυτούς καθεστώς του Γεωργίου Παπαδοπούλου". Προς μεγάλη λύπη των Χρυσαυγιτών, ωστόσο, μεσολάβησε η γνωστή κατάληψη του ΕΜΠ με τις πολύωρες οδομαχίες και την κατάλυση του ασύλου - οπότε, ελέω "ζωντανών συνδέσεων", οι απόψεις του "συναγωνιστή" πήραν την άγουσα για τον κάλαθο των αχρήστων...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ. Ο cult καναλάρχης, τηλεοπτικός αστέρας και βουλευτής της ΝΔ είναι ο πρώτος που πέρασε από την υπεράσπιση του "δικαιώματος" των ναζί "να λένε την άποψή τους" στην ανοιχτή πρόταση πολιτικής συνεργασίας: "Ποιο μπορεί να είναι το συμπλήρωμα της Νέας Δημοκρατίας;", αναρωτιόταν ρητορικά στνν εκπομπή του στο Tele-City ("Νέα Ελπίδα") της 16/1/98 για να δώσει ο ίδιος την απάντηση: "Είναι οι ευρισκόμενοι δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, η Χρυσή Αυγή, η οποία έχει πρωταγωνιστές του αγώνα, και μπορεί η Χρυσή Αυγή με όσους έχει, πολλούς ή λίγους, να κάνει τόσο θόρυβο και να συμμετέχει, όσο δεν μπορεί σήμερα δυστυχώς η ΟΝΝΕΔ". Ακολούθησε, στην ίδια εκπομπή, η γνωστή πρόταση για την ...υπουργοποίηση του φίρερ των εγχώριων σκίνχεντ: "Ελάτε στη διανομή της εξουσίας. Ελάτε να πάρετε ένα κομμάτι. Θα πάρουμε εμείς [η ΝΔ] τα υπουργεία, πάρτε κι εσείς τη διοίκηση ενός οργανισμού, πάρτε ένα υφυπουργείο"...

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ. Η δημόσια "απάντηση" της ναζιστικής οργάνωσης στην παραπάνω πρόταση φιλοξενήθηκε, μερικές εβδομάδες αργότερα, στην "Αθηναϊκή" του αδελφού Σπύρου. Με τίτλο "Χρυσή Αυγή: η ΝΔ να έλθει σ' εμάς" και παρουσίαση που θα τη ζήλευε και κόμμα με δεκαμελή κοινοβουλευτική ομάδα ("Τι σχεδιάζει η `Χρυσή Αυγή' - Τι απαντά στη ΝΔ"), η καλή εφημερίδα φρόντισε παράλληλα να ενημερώσει αντικειμενικά το κοινό της πως "ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς σε `ανοικτή' εθνικιστική συγκέντρωση και η διοργάνωση μεγάλης εκδήλωσης του κινήματος [sic] στη Θράκη, κόντρα στους Μουσουλμάνους της περιοχής, είναι οι πρώτοι στόχοι της οργάνωσης για το επόμενο διάστημα". Το ρεπορτάζ υπογράφεται από τον Αχιλλέα Πεκλάρη, αδελφό τακτικής αρθρογράφου της "Χρυσής Αυγής".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Νεολαία Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη (YRE) "Το ημερολόγιο του ρατσισμού" (Ιούνης 1998). Ημερολογιακή καταγραφή των κρουσμάτων εκείνων της ρατσιστικής και φασιστικής βίας που βγήκαν -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- στη δημοσιότητα. Η παράθεση των περιστατικών καλύπτει όλη τη δεκαετία του '90 και η "Χρυσή Αυγή" έχει, φυσικά, την τιμητική της.

Χρυσή Αυγή "Διακήρυξη ιδεολογικών αρχών" (χτε, χχ). Αυτοπαρουσίαση των βασικών αρχών της εγχώριας χιτλερικής οργάνωσης, συνταγμένη στη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας. Εύγλωττα κεφάλαια, με τίτλους όπως "ο Εθνικοσοσιαλισμός, υπερασπιστής των αρχών του Πολιτισμού", "Εβραίος, το παράσιτο του Πολιτισμού", "η δημοκρατία, φορέας εκφυλισμού των παραδοσιακών αξιών" ή "η φυλετική επιμειξία, αίτιο βιολογικού εκφυλισμού του Αριου δημιουργού"... Μπροσούρα που, όπως και τόσες άλλες εκδόσεις της ίδιας γκρούπας, κανείς απολύτως από τους τηλεοπτικούς μας σταρ δε φρόντισε να τρίψει στη μούρη των χρυσαυγιτών προσκεκλημένων του, όταν αυτοί (για λόγους μαζικής αποεύθυνσης) δήλωναν "απλώς Ελληνες εθνικιστές"...

Κώστα Πλεύρη "Ας μιλήσουμε για Εβραίους" (Αθήνα 1993, εκδ. Νέα Θέσις). Το Mein Kampf του πνευματικού ηγέτη των ελλήνων εθνικοσοσιαλιστών, επαρκώς διαφημισμένο από το συγγραφέα του στη διάρκεια κάμποσων τηλεπτικών εκπομπών (κατά κανόνα, χωρίς ούτε το στοιχειώδη αντίλογο). Κεντρικός του άξονας είναι η "προαιώνια έχθρα Ελλήνων-Εβραίων", ενώ παράληλα ανακυκλώνονται και οι θεωρίες των ευρωπαίων αρνητιστών περί "ανύπαρκτου" Ολοκαυτώματος.

Αννα Τριστάν "Στο Μέτωπο. Εξι μήνες στο κόμμα του Λεπέν" (Κολονία 1989, εκδ. Στάχυ). Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για την εσωτερική διάθρωση και λειτουργία του σύγχρονου γαλλικού φασισμού, από μια ρεπόρτερ που διείσδυσε επί τούτου με ψευδώνυμο σε μια τοπική οργάνωση της Μασσαλίας. Μεταξύ άλλων, αποκαλυπτικό για τις εξωτερικές μεταλλάξεις των "πατριωτών" σε "φασίστες" και τανάπαλιν.


ΔΕΙΤΕ

Διασταυρούμενα πυρά (Crossfire) του Εντουαρτ Ντμίτρικ (1947). Ανατομία ενός ρατσιστικού εγκλήματος και των "τυχαίων" γεγονότων που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτό, εφόσον υπάρχει το υπόστρωμα των ανάλογων προκαταλήψεων. Εκπληκτική ταινία που, λίγα χρόνια αργότερα, στοίχισε αλλεπάλληλες διώξεις στους δημιουργούς της από το εθνικόφρον μακαρθικό κράτος.

Ο θρίαμβος της θέλησης (Τriumf des Willens) της Λένι Ρίφενσταλ (1935). Το κλασικό ντοκιμαντέρ της ναζιστικής προπαγάνδας, με θέμα το συνέδριο του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στη Νυρεμβέργη το 1934. Ταινία που, όπως και η σκηνοθέτιδά της, "αποκαταστάθηκε" τον τελευταίο καιρό από τους θιασώτες του μεταμοντένου σχετικισμού χάρη στις αναμφισβήτητες αισθητικές αρετές της, χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι αυτές οι τελευταίες είναι αλληλένδετες με το πολιτικό μήνυμα της ταινίας.

(Ελευθεροτυπία, 19/7/1998)