Επιστολή του Χρήστου Αγραπίδη για το Κονώνειο Τείχος της Πειραϊκής και απάντηση του «Ιού»
 

Ατέλειωτη η νύχτα στον Πειραιά

Από το δήμαρχο Πειραιά κ. Χρήστο Αγραπίδη λάβαμε, έστω και κατόπιν εορτής, την παρακάτω επιστολή ως απάντηση στο ρεπορτάζ του «Ιού» για το Κονώνειο Τείχος της Πειραϊκής («Πειραιάς, ανοχύρωτη πόλη», 20/11/05):

«Το 3σέλιδο ρεπορτάζ της εφημερίδας σας για το θέμα των καταστημάτων της Πειραϊκής στο φύλλο της 20ής Νοεμβρίου, μου προκάλεσε έκπληξη και απογοήτευση. Και αυτό γιατί η μονομερής πληροφόρηση, οι αφορισμοί και εμπάθεια την οποία απέπνεε το εν λόγω ρεπορτάζ, δεν συνάδουν με την παράδοση, το κύρος και τη συνολική ποιότητα της εφημερίδας σας.

Ενα ρεπορτάζ που στηρίζεται κατ' αποκλειστικότητα σχεδόν σε πληροφορίες και καταγγελίες διαφόρων "κινήσεων πολιτών", αγνοώντας πλήρως τα επίσημα και εκλεγμένα θεσμικά όργανα μια τοπικής κοινωνίας, δεν μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενικό. Και επειδή πιθανόν να μου ανταπαντήσετε ότι ζητήθηκε η άποψή μας, θα παρακαλούσα εσάς, αλλά και κάθε αναγνώστη σας να σκεφτεί αν οι απαντήσεις σε δύο σαφώς κατευθυνόμενες ερωτήσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν σοβαρή απάντηση σε ένα 3σέλιδο, μονόπλευρο, προκατειλημμένο και εμπαθές δημοσίευμα.

Σε ό,τι αφορά την ουσία της υπόθεσης έχω να παρατηρήσω τα εξής, τα οποία απαντούν και στα ερωτήματα της εφημερίδος σας:

1. Ολα τα καταστήματα της Πειραϊκής -πλην ενός- στα οποία αναφέρεται το ρεπορτάζ λειτουργούν εδώ και 30 χρόνια, πολύ πριν δηλαδή την ανάληψη των καθηκόντων της σημερινής Δημοτικής Αρχής. Είναι ένα πρόβλημα που, όπως και πολλά άλλα, το κληρονομήσαμε και δεν το δημιουργήσαμε εμείς. Αν το ζήτημα είναι τόσο απλό γιατί κάποιοι δήθεν ευαίσθητοι πολιτικοί της πόλης μας (οι οποίοι αποτελούν τη βασική πηγή του δημοσιεύματός σας και ταυτόχρονα τους μηνυτές μας στη Δικαιοσύνη) δεν έλυσαν το θέμα όταν ήταν οι ίδιοι αντιδήμαρχοι, σε παλαιότερες εποχές παρακμής και απαξίωσης του Δήμου μας;

2. Για τη συγκεκριμένη υπόθεση οι μόνες δικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί είναι οι απορριπτικές του Συμβουλίου της Επικρατείας επί αιτήσεων αναστολής τόσο του Δήμου όσο και των καταστηματαρχών, οι οποίες, όμως, είναι άνευ αντικειμένου, καθώς και ο Δήμος και οι καταστηματάρχες έχουν ήδη παραιτηθεί από τις αιτήσεις ακύρωσης που τις συνοδεύουν, άρα και από τις εν λόγω αιτήσεις αναστολής. Το ίδιο ισχύει και για το Πρακτικό της Επιτροπής Συμμόρφωσης του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο αφορά συμμόρφωση στις ίδιες αιτήσεις αναστολής από τις οποίες υπάρχει παραίτηση, επομένως στο στάδιο αυτό δεν τίθεται ζήτημα συμμόρφωσης.

3. Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά της 25ης Οκτωβρίου, με την οποία ανανεώνονται οι άδειες των καταστημάτων αυτών, αφορά μόνο τους εσωτερικούς χώρους των καταστημάτων, τα οποία βρίσκονται στα ισόγεια των πολυκατοικιών και δεν αποτελούν αρχαιολογικά χώρο, όπως βεβαιώνει η αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία του Πειραιά. Η απόφαση αυτή δεν αφορά τραπεζοκαθίσματα.

4. Για μας το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί με λιγότερους δογματισμούς. Ο Πειραιάς είναι μια πόλη η οποία έχει ανάγκη και από θέσεις εργασίας και από οικονομική ανάπτυξη, Και η επιτυχία θα είναι να βρούμε μία λύση που θα συνδυάζει τη λειτουργία εμπορικών χρήσεων (η οποία αποφέρει έσοδα στον πολύπαθο Δήμο μας) με τον αυτονόητο σεβασμό του πολιτιστικού μας πλούτου.

5. Οι πρώτοι που θέλουν την αξιοποίηση του Κονώνειου Τείχους είμαστε εμείς, οι οποίοι σήμερα δεν έχουμε δικαίωμα ούτε να το καθαρίσουμε, λόγω του ότι, ως αρχαιολογικός χώρος, απαιτεί ειδική άδεια! Για το λόγο αυτό ζητήσαμε από το Υπουργείο Πολιτισμού να προχωρήσει σε διεθνή διαγωνισμό για την ανάπλαση και αξιοποίηση της περιοχής και να δεσμευτεί για τα χρήματα που θα διατεθούν για το σκοπό αυτό. (Απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου αρ. 508/ 6-7-2005).

6. Ο Δήμος Πειραιά κινείται πάντα στα πλαίσια της νομιμότητας και σέβεται όλες τις δικαστικές αποφάσεις. Ως εκ τούτου, όλες οι αποφάσεις που αφορούν τα καταστήματα της Πειραϊκής θα εφαρμοστούν από εμάς στο ακέραιο. Σας ξεκαθαρίζω δε, ότι τα 7 χρόνια που είμαι Δήμαρχος καμία καταδικαστική απόφαση δεν έχει βγει σε βάρος μου, ενώ ουδέποτε έχω κατηγορηθεί για θέματα διαφάνειας και χρηστής διοίκησης.

Επιτρέψτε μου επίσης, μια αναφορά που δείχνει τη συνολική μας στάση απέναντι στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος της πόλης η οποία είναι πλήρως αντίθετη με αυτή που υπονοεί το επίμαχο ρεπορτάζ της εφημερίδος σας.

Τα 7 χρόνια που είμαι Δήμαρχος δεν έχουμε δώσει ούτε μία νέα άδεια καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος σε περιοχή κατοικίας. Οσα λειτουργούν, λειτουργούν με παλαιότερες άδειες. 'δειες δίνουμε μόνο σε περιοχές εκτός αστικού ιστού της πόλης. Επίσης, τα 7 χρόνια της θητείας μου έχουμε σφραγίσει 1.753 καταστήματα, επειδή διαπιστώθηκαν παραβάσεις εκ μέρους τους. Τα περισσότερα από αυτά (1.111) δικαιώθηκαν από το Πρωτοδικείο Πειραιά, αλλά αυτό είναι κάτι για το οποίο προφανώς δεν ευθυνόμαστε εμείς. Η Δημοτική μας Αρχή κάνει τη δουλειά της με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, είναι ιδιαίτερα αυστηρή σε αυτά τα θέματα και έχει ως βασικό κριτήριο στις αποφάσεις της την ομαλή λειτουργία της πόλης και το σεβασμό των Πειραιωτών».

Η απάντηση του «Ιού»

Αδικαιολόγητη είναι η «έκπληξη» του Δημάρχου για το ρεπορτάζ, εφόσον παραδέχεται ότι εγκαίρως του είχαμε ζητήσει τη γνώμη του. Τα ερωτήματα στάλθηκαν με φαξ (14/11/2005) στο γραφείο Τύπου του δημάρχου και παρά τις συνεχείς επαφές μας με την υπεύθυνη, οι απαντήσεις δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια μας. Φαίνεται ότι έχει συνηθίσει να απαντά μόνο σε ερωτήσεις «κατευθυνόμενες» από τον ίδιο. Αν είναι λοιπόν «μονομερής» η πληροφόρηση, δεν είναι δική μας ευθύνη.

Αλλά και οι περιφρονητικοί χαρακτηρισμοί για τις κινήσεις πολιτών και τις διοικητικές αρχές δεν δικαιολογούνται ούτε από τον προφανή εκνευρισμό του ούτε από την αλληλεγγύη του για τους «διωκόμενους» ιδιοκτήτες. Σε κανένα σημείο του ρεπορτάζ δεν υπήρχαν «πληροφορίες ή καταγγελίες διαφόρων», εκτός εάν ο κ. Αγραπίδης τις αποφάσεις των θεσμοθετημένων οργάνων της πολιτείας τις θεωρεί «πληροφορίες» και το Συνήγορο του Πολίτη τον συγκαταλέγει στους «διάφορους». Επί της ουσίας λοιπόν:

1. Από την κήρυξη (1982) του Κονωνείου Τείχους και όλης της Ακτής ως προστατευόμενου αρχαιολογικού μνημείου παρέμειναν στην περιοχή δύο καταστήματα τα οποία με την πάροδο των χρόνων και ειδικά επί της θητείας Λογοθέτη έγιναν οκτώ και έκτοτε εγκατέστησαν τις σημερινές κατασκευές.

Πράγματι, είναι ένα πρόβλημα που η σημερινή δημοτική αρχή το κληρονόμησε, αλλά και το διαιώνισε, το περιέπλεξε και με αποφάσεις της παρέτεινε την αυθαιρεσία. Αποκορύφωμα η απόφαση 818/08.10.2003 (της πλειοψηφίας) του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά που κρίθηκε παράνομη. Ο υπαινιγμός δε του δημάρχου για την κυρία Αλφιέρη είναι ατυχής, εφόσον ως αντιδήμαρχος διαχώρισε τη θέση της από τον Λογοθέτη -μεταξύ άλλων- και για τα τραπεζοκαθίσματα του Κονωνείου Τείχους.

2. Πόσες άλλες αποφάσεις θα έπρεπε να εκδοθούν και από πόσα δικαστήρια, αρχ. υπηρεσίες και υπουργεία για να τεθεί ζήτημα συμμόρφωσης κατά τον κύριο δήμαρχο; Υπενθυμίζουμε:

α. Το 13/24.11.2003 Πρακτικό της Επιτροπής της παρ. 1 του άρθρου 7 του Ν. 2839/2000 της Περιφέρειας, με το οποίο ακυρώθηκε η απόφαση 818/08.10.2003 του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά.

β. Αποφάσεις 617 και 618/2004 της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου Επικρατείας.

γ. Απόφαση 1639/2005 του Δ' Τμήματος του ΣτΕ.

δ. Το 12/2005 Πρακτικό του Τριμελούς Συμβουλίου του ΣτΕ, με το οποίο διαπιστώνεται ότι «η μη απομάκρυνση των επίμαχων τραπεζοκαθισμάτων και των συναφών εγκαταστάσεων από τον αρχαιολογικό χώρο συνιστά μη συμμόρφωση του Δήμου Πειραιώς».

ε. Η 1254/2005 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά (κοινοποιήθηκε από 02.11.2005 και προς τον Δήμο Πειραιά) με τη οποία απορρίπτεται αίτηση αναστολής των καταστηματαρχών.

στ. Απόφαση ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Φ26/76

095/4585/12.10.2004.

ζ. Η ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ26/81693/44

57/08.11.2005 νέα απόφαση του υφυπουργού Πολιτισμού (επειτά από ομόφωνη αρνητική γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου), με την οποία απορρίπτεται νέο αίτημα των καταστηματαρχών να παραταθεί η προθεσμία απομάκρυνσης των τραπεζοκαθισμάτων πέραντης 12/10/2005.

3. Η κατά πλειοψηφία απόφασητου Δημοτι-κού Συμβουλίου Πειραιά (25/10/05) αποσαφηνίζει μεν ότι οι άδειες ισχύουν πλέον μόνο για τον εσωτερικό χώρο, αλλά δεν τις τροποποιεί ρητά, όπως ζήτησαν σύμβουλοι της μειοψηφίας. Ετσι τα επίσημα έγγραφα των αδειών που οι καταστηματάρχες θα επιδεικνύουν σε κάθε ζήτηση, θα εξακολουθούν να «επιτρέπουν» και χρήση τραπεζοκαθισμάτων επί του τείχους.

4. Οι θέσεις εργασίας εξασφαλίζονται, όταν οι περιοχές του Πειραιά γίνουν πόλος έλξης επισκεπτών πολλαπλών ενδιαφερόντων με σεβασμό στην αισθητική των λιμανιών. Πρέπει δηλαδή μια πόλη να έχει κάτι να δείξει για να τραβήξει κόσμο. Τα πλαστικά, οι τσιμεντένιοι κίονες, τα πανωσηκώματα και το απέραντο πάρκινγκ δεν αποτελούν πόλο έλξης για κανέναν.

5. Τίποτα δεν αποδεικνύει το ενδιαφέρον της σημερινής δημοτικής αρχής για την αξιοποίηση του Κονωνείου Τείχους. Το εύρημα για αρχιτεκτονικό διαγωνισμό διατυπώθηκε για να καθυστερήσει η απομάκρυνση των τραπεζοκαθισμάτων.

6. Οσο για τις άδειες «που δεν δίνει ο Δήμαρχος σε μαγαζιά υγειονομικού ενδιαφέροντος κοντά σε κατοικίες» ίσως ξεχνάει τις τροποποιήσεις και τις επεκτάσεις αδειών που δίνει ο Δήμος και που έπνιξαν τον Πειραιά. Και το έωλο επιχείρημα ότι το Πρωτοδικείο φταίει που δικαιώνει τους παράνομους, θα μας επιτρέψει ο Δήμαρχος να γνωρίζουμε ότι όταν δεν συντάσσονται σωστά οι διαπιστούμενες παρανομίες δεν φταίει το Πρωτοδικείο.

Αρκεί όμως να κάνει κάποιος βόλτα στο Τουρκολίμανο, στη Ζέα και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της παραλίας ένα βραδάκι και θα νομίζει ότι βρίσκεται σε άλλη πόλη απ' αυτήν που περιγράφει ο κ. Δήμαρχος. Οσα πεζοδρόμια δεν έχουν νοικιαστεί (διά χειρός
Μαντούβαλου) για τραπεζοκαθίσματα, μετατρέπονται σε πάρκινγκ για τα τζιπ των πελατών. Τα καταστήματα, έχουν άδειες μουσικών οργάνων αν και βρίσκονται μέσα σε περιοχή κατοικίας. Οι κατασκευές συναγωνίζονται σε κακογουστιά και βιασμό του τοπίου και όλων των νόμων που υποτίθεται ότι προστατεύουν αυτή την περιοχή. Και όποιος τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, κινδυνεύει από μια συμμορία μπράβων που τριγυρνάνε στα πεζοδρόμια με σκοπό την προστασία των «πελατών» τους κλείνοντας πονηρά το μάτι στις δημοτικές υπηρεσίες ελέγχου. Και μετά τους έφταιγε η Τρούμπα!
 

(Ελευθεροτυπία, 3/12/2005)