Η ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ


Το αυθαίρετο του κ. Μίλερ

1.   2.   

 

Ενα δημόσιο σκάνδαλο

Στα 1993, ο Γιώργος Βότσης προτείνει τη μετατροπή του οικοπέδου Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων σε χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων προκειμένου να αποφευχθεί η προγραμματιζόμενη τότε καταστροφή του Πάρκου Ελευθερίας.

*Την ιδέα, την οποία είχε διατυπώσει ο Αντώνης Τρίτσης ως λύση για το υπόγειο γκαράζ του Μεγάρου, απορρίπτει ο Κώστας Λαλιώτης, κρίνοντάς την ανεφάρμοστη για λόγους ασφαλείας της πρεσβείας («Ε» 21/2/1994). 

*Το Μάιο του 1997, σε απάντηση ερώτησης του βουλευτή του ΚΚΕ Στρατή Κόρακα ύστερα από δημοσίευμα της εφημερίδας «Ποντίκι», το ΥΠΕΧΩΔΕ δηλώνει ότι η παραχώρηση του οικοπέδου στην πρεσβεία δεν αποτελεί αρμοδιότητά του, παραδέχεται ωστόσο ότι έχει δεχθεί δύο σχετικές επιστολές από την πρεσβεία.

*Στο θέμα επανέρχεται η «Κυριακάτικη» (18/5/1997) με άρθρο του Δημήτρη Νανούρη, στο οποίο σημειώνεται ότι ο υπουργός στην απάντησή του στη Βουλή άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο παραχώρησης του οικοπέδου στην πρεσβεία. Στο μεταξύ, το ζήτημα είχε τεθεί και στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, ύστερα από πρόταση του Λ. Αυδή.

*Στα τέλη του 1998, ο αμερικανός πρέσβης Ν. Μπερνς αναλαμβάνει να επαναφέρει το αμερικανικό αίτημα. Ακολουθούν μυστικές διαπραγματεύσεις τις οποίες αποκαλύπτει η «Αυγή» στις 13/6/1999, ενώ η Αννα Φιλίνη ζητεί να απασχολήσει το θέμα κατεπειγόντως το δημοτικό συμβούλιο της πόλης.

*Στο ζήτημα επανέρχεται και ο Γιώργος Βότσης με δύο αποκαλυπτικά κείμενά του (28/6/1999 και 26/7/1999). Στο πρώτο υπογραμμίζεται η αρχικά σθεναρή στάση του υπουργείου Εξωτερικών (όπως προκύπτει από σχετικό έγγραφό του προς το ΥΠΕΧΩΔΕ τον Απρίλιο του 1997), και η αιφνίδια μεταστροφή του υπέρ των αξιώσεων της πρεσβείας προς το τέλος του 1998. Στο δεύτερο άρθρο, ο Γ. Βότσης παραθέτει το ιστορικό της υπόθεσης και ζητεί από το ελληνικό Δημόσιο να αγοράσει την έκταση κανονικά και όχι με αναγκαστική απαλλοτρίωση και να τη μετατρέψει σε όαση πρασίνου και πολιτιστικών λειτουργιών.

*Με αφορμή αυτά τα δημοσιεύματα, ο βουλευτής του ΣΥΝ Γ. Δραγασάκης ζήτησε να κατατεθούν στη Βουλή η αρχική (χουντική) σύμβαση και η σχετική αλληλογραφία της πρεσβείας με τις ελληνικές υπηρεσίες. Ο βουλευτής ρωτούσε ακόμη κατά πόσον είναι αμετάκλητη η δικαστική απόφαση για έξωση της αμερικανικής πρεσβείας από το χώρο του οικοπέδου και, αν ναι, γιατί δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί («Ε» 7/7/1999).

*Ο εισαγγελέας Εφετών Γ. Ζορμπάς διέταξε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης προκειμένου να απαντηθούν ερωτήματα σχετικά με «την προσπάθεια εκχώρησης της έκτασης στην αμερικανική πρεσβεία και το ενοίκιο των 70.000 δρχ. μηνιαίως» («Ε» 28/7/1999).

*Λίγες ημέρες αργότερα, ο βουλευτής του ΣΥΝ Γ. Δραγασάκης καταθέτει νέα ερώτηση, στην οποία ζητεί να ενημερωθεί για τις απώλειες του Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων από το εξευτελιστικό «ενοίκιο» με το οποίο έχει εκχωρηθεί στην πρεσβεία και προτείνει την αγορά του οικοπέδου από το ελληνικό Δημόσιο. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση τριών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (Π. Κρητικός, Στ. Παπαθεμελής και Α. Δαμιανίδης), ο υφυπουργός Εξωτερικών Γ. Νιώτης επιβεβαιώνει λίγο αργότερα τα περί εξαγοράς του οικοπέδου από την πρεσβεία.

*Την πληροφορία ότι οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώνονται επιβεβαιώνει και ο Κ. Λαλιώτης, απαντώντας σε ερώτηση της Μαρίας Δαμανάκη (Νοέμβριος 1999).




Προσοχή στους πεζοναύτες!

Με την τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου (176/83) δικαιώθηκε το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων και κηρύχτηκε εξωστέο το ελληνικό Δημόσιο και η πρεσβεία των ΗΠΑ από το πολύπαθο οικόπεδο (Δορυλαίου - Γέλωνος - Λάχητος - Ευζώνων). Υστερα από τέσσερα ολόκληρα χρόνια προετοιμασίας, επιχειρήθηκε τελικά η έξωση. Η έκθεση των δικαστικών επιμελητών είναι διαφωτιστική:

16.2.1987, ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ

Οι επιμελητές επισκέφθηκαν το οικόπεδο και «εισελθόντες δεν βρήκαμε ουδένα εκπρόσωπο, αντιπρόσωπο ή υπάλληλο του καθ' ου η εκτέλεσις Ελληνικού Δημοσίου, αλλά δύο φύλακες-πεζοναύτες της πρεσβείας των ΗΠΑ». Οι επιμελητές δήλωσαν την ιδιότητά τους, αλλά οι πεζοναύτες τούς απάντησαν ότι είναι αργία «και δεδομένου ότι ο επίδικος χώρος είναι κατειλημμένος δι' αυτοκινήτων της αμερικανικής πρεσβείας ως και πολλών παραπηγμάτων και δεν είναι εύκολη η μεταφορά ή απομάκρυνσις όλων των παραπάνω κινητών πραγμάτων, γι' αυτό κλείω την παρούσα έκθεσή μου ίνα επανέλθω την επομένη και συνεχίσω ταύτην».

17.2.1987, ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ

Η δεύτερη προσπάθεια είχε ανάλογη κατάληξη: «Ηλθομεν ενταύθα και εις τον αυτόν ως άνω αναφερόμενο τόπο και επελήφθην της συνεχίσεως της αρξαμένης εκτελέσεως. Εις το σημείον τούτο κατόπιν τηλεφωνικής επεμβάσεως του ΥΠΕΞ διά στόματος κ. Κομπόλη», ζητήθηκε η διακοπή της εκτέλεσης «προκειμένου να ελεγχθεί το θέμα και να συζητηθεί τούτο γενικώς και μετά από σχετική υπόδειξη και παράκληση του πιο πάνω υπουργείου διέκοψα την συνεχιζόμενη εκτέλεση, ίνα επαναλάβω αυτήν αύριο».

18.2.1987, ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ

«Κατόπιν τηλεφωνικής επεμβάσεως του ΥΠΕΞ μας παρέπεμψαν εις τον υπουργόν Οικονομικών, όπου αναζητήσαντες τούτον, εύρομεν τον εκπρόσωπον, ο οποίος μετά από συνεννόηση μετά των αρμοδίων προσώπων του υπουργείου μάς εδήλωσε να προχωρήσουμε εις την ως άνω εκτέλεση, αλλά με καλόν τρόπον. Τούτο διαβιβάσαμεν και πάλιν εις το ΥΠΕΞ, όπου μας εδηλώθη από αρμόδιο νομικό παράγοντα ότι υπάρχουν δυσκολίες στην προκειμένη περίπτωση, διότι ενδέχεται να πυροβολήσουν οι πεζοναύται Αμερικάνοι. Εν όψει των ανωτέρω μετέβημεν εις τον προϊστάμενον Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών και αφού του εξεθέσαμε τα ανωτέρω, μας εδήλωσε ότι η περίπτωσις είναι δύσκολη και να διακόψουμε για σήμερα».

19.2.1987, ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ

«Ηλθομεν εις το ΚΘ' αστυνομικόν τμήμα Αθηνών, όπου και ζητήσαμε παρά του κ. διοικητού του ως άνω τμήματος ανάλογον της περιπτώσεως εκτελέσεως αστυνομικήν δύναμιν. Πλην όμως τούτος επεφυλάχθη για την τοιαύτην ενίσχυσιν και κατόπιν πολύωρης τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον αρχηγόν της αστυνομίας Αθηνών, μας εδήλωσε ότι αδυνατεί διά σήμερον να παράσχη οποιαδήποτε συνδρομή και μας εδήλωσε να επανέλθουμε την επομένη ημέρα».

20.2.1987, ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ

Οι επιμελητές ξαναπήγαν στον διοικητή «ο οποίος μας εδήλωσε ότι μετά προηγουμένων τηλεφωνικών επαφών του μετά του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, να αποσχώμεν της εκτελέσεως, μέχρι της 23/2, προκειμένου ο κ. εισαγγελεύς να μελετήσει το θέμα».

23.2.1987, ΗΜΕΡΑ ΟΓΔΟΗ

«Ηλθομεν εις τον προϊστάμενον της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, ο οποίος μας εδήλωσε τα κάτωθι σχετικά με την παρούσα εκτέλεση: Κατόπιν επισταμένης ερεύνης και μελέτης, δεν μπορείτε να προβείτε στην εκτέλεσιν της αποφάσεως, διότι σύμφωνα με το άρθρο 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας δεν χωρεί εκτέλεσις κατά αλλοδαπού δημοσίου, άνευ προηγουμένης αδείας του επί της Δικαιοσύνης υπουργού».

Το Ταμείο απευθύνθηκε εγγράφως στο υπουργείο Δικαιοσύνης για τη σχετική άδεια. Και ακόμα περιμένει απάντηση...



ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Αλέξης Παπαχελάς «Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας. Ο αμερικανικός παράγων, 1947-1967» (Αθήνα 1997, εκδ. Εστία). Αποκαλυπτική καταγραφή της διαπλοκής των αμερικανικών υπηρεσιών με τον ελληνικό πολιτικό κόσμο της προδικτατορικής περιόδου, με βάση δημοσιευμένο και αδημοσίευτο αρχειακό υλικό. Μολονότι εστιασμένο στις συνωμοσίες για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος, το βιβλίο είναι εξαιρετικά εύγλωττο όσον αφορά την εθελούσια υποταγή της ιθαγενούς πολιτικοκοινωνικής ελίτ στην «παντοδύναμη» πρεσβεία και τα παρακλάδια της.

Γιάννης Ρουμπάτης «Δούρειος Ιππος. Η αμερικανική διείσδυση στην Ελλάδα, 1947-1967» (Αθήνα 1987, εκδ. Οδυσσέας). Ανάλογη παλιότερη εργασία, βασισμένη σε διδακτορική διατριβή στο πανεπιστήμιο Τζ. Χόπκινς της Βαλτιμόρης. Ο συγγραφέας υπήρξε ανταποκριτής του «Βήματος» στην Ουάσιγκτον και σύμβουλος της πρώτης κυβέρνησης Παπανδρέου.

Τζον Φρίμαν «Ξενοκρατία. Το αποκαλυπτικό χρονικό των ξένων επεμβάσεων στην Ελλάδα (1944-1974)» (Αθήνα 1975, εκδ. Πάπυρος). Δημοσιογραφική καταγραφή της ανάμειξης του ξένου παράγοντα στην πολιτική ζωή της χώρας. Πρωτοδημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό «Επίκαιρα».

U.S. State Department «Foreign Relations of the United States. 1964-68. Vol. XVI. Cyprus, Greece, Turkey» (Ουάσιγκτον 1999, εκδ. U.S. Government Printing Office). Η πολύκροτη επίσημη συλλογή εγγράφων για την αμερικανική πολιτική σε Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο, της οποίας η κυκλοφορία «μπλοκαρίστηκε» με παρέμβαση της CIA.


ΔΕΙΤΕ

Συμπτώσεις μιας διαδρομής Του Τάκη Δαυλόπουλου (1975). Αποτυπώματα των ξένων επεμβάσεων και της εθνικής υποτέλειας μέσα από την καθημερινή διαδρομή του τρόλεϊ που συνδέει την Πλατεία Κάνιγγος με την αμερικανική πρεσβεία. Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, έντονα σημαδεμένο από το πολιτικό κλίμα της μεταπολίτευσης.

(Ελευθεροτυπία, 2/12/2001)