Οι κινητοποιήσεις στο Banquet συνεχίζονται


Ενα Συμπόσιο για το Δ.Ν.Τ

 

Ανάστατη παρουσιάζεται από ορισμένα Μέσα Ενημέρωσης η gourmet κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Ο λόγος; Η απόφαση για το "λουκέτο" που έβαλε η ιδιοκτησία του μοδάτου και πολύ πετυχημένου οικονομικά all day bar-restaurant, Banquet (μτφ. Συμπόσιο), στο εμπορικό κέντρο της πόλης. Αν πιστέψουμε το περιοδικό "Κ" της "Καθημερινής" (18.4.10), πρόκειται για ένα από τα καλύτερα γαστρονομικά στέκια, έναν καταπληκτικό χώρο, με κοκτέιλ απ' τα χέρια ενός κορυφαίου παγκοσμίως μπάρμαν που ανακάλυψε το Discemment Blue, με σαλάτες γεμάτες σος λευκής τρούφας, βινεγκρέτ μπαλσάμικου και,για κυρίως πιάτο, μοσχαράκι που λιώνει στο στόμα... Για τις τιμές, αφήστε το καλύτερα.

Τι ήταν λοιπόν αυτό που οδήγησε την επιχείρηση να αναστείλει για άγνωστο χρονικό διάστημα τη λειτουργία του εστιατορίου και να θέσει τους 29 εργαζόμενούς της από τις 16 Μαΐου απλήρωτους σε διαθεσιμότητα; Σύμφωνα με την εταιρεία -που έχει συμφέροντα και σε άλλα ανάλογα και εξίσου επιτυχημένα μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη- η αναστολή της λειτουργίας αποφασίστηκε διότι τα συνδικάτα (Εργατικό Κέντρο Θεσ/νίκης, Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων σε Τουριστικές και Επισιτιστικές Επιχειρήσεις) και κυρίως η Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Εργαζόμενους του Banquet, που δημιουργήθηκε από νέους εργαζόμενους και σπουδαστές της πόλης, "ασκούσαν πιέσεις και απειλές" και ...δεν μπορούσαν να σταυρώσουν πελάτη. Αλλά για ποιό λόγο; Ολα ξεκίνησαν από την εκδικητική απόλυση στις 4.4.10 του βοηθού σερβιτόρου Βαγγέλη Κιτσώνη, που τόλμησε να καταγγείλει, με τη σχετική τεκμηρίωση, στην Επιθεώρηση Εργασίας, το ΙΚΑ και τα συνδικάτα το "υπερελαστικοποιημένο" καθεστώς εργασίας στο Banquet. Τύφλα να 'χουν τα μέτρα του Δ.Ν.Τ.

Ας δούμε την ιστορία όπως μας τη διηγείται ο κ. Κιτσώνης: "Στις 5 Απρίλη η εργοδοσία του Banquet μού ανακοίνωσε ότι έπρεπε να επιστρέψω τα δύο πουκάμισα της εργασίας μου, ενώ ταυτόχρονα δεν με ενημέρωσε για το αν και πότε θα ξαναδούλευα. Ηταν η 'ποινή' για το 'μεγάλο αμάρτημα' που διέπραξα να ζητήσω την καταβολή του δώρου Πάσχα και την έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων μου. Ημουν εντελώς ανασφάλιστος παρόλο που δούλευα ήδη από τον Οκτώβρη του 2009 και με απασχολούσαν άλλοτε 5 ημέρες την εβδομάδα, άλλοτε 6, άλλες φορές 8 ώρες την ημέρα και άλλες 12 ώρες την ημέρα.

Προχώρησα σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας και στο ΙΚΑ. Ταυτόχρονα, η Επιτροπή Αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε αποφάσισε να γίνει 4ωρη διαμαρτυρία έξω από το εστιατόριο στις 22 Απρίλη, ενώ την επομένη μέρα κατέληξε στο εστιατόριο η διαδήλωση που είχε γίνει στη Θεσσαλονίκη με αφορμή την επίσημη είσοδο της χώρας στην επιτήρηση του Δ.Ν.Τ. Εκείνη την ημέρα ο εργοδότης δεσμεύτηκε με συμφωνητικό να τηρεί την εργατική νομοθεσία, να με επαναφέρει στην εργασία μου, να ασφαλίσει όλους τους συνάδελφους μου από την ημέρα που τους απασχολεί, να καταβάλει τα δεδουλευμένα κ.α."

Πράγματι ο διαχειριστής της εταιρείας (Coffe Shop ΕΠΕ, εστιατόριο Banquet) Γερ. Φιόρος υπόγραψε μπροστά σε εκπροσώπους των Συνδικάτων στις 23.4 το σχετικό συμφωνητικό, αλλά, όπως αποδείχτηκε, το έκανε για να κερδίσει χρόνο, ώσπου να "εκτονωθεί" το κλίμα.

"Αθέτησε τη συμφωνία και δεν τήρησε καμία από τις δεσμεύσεις", συνεχίζει ο κ. Κιτσώνης. "Ακόμη χειρότερα, μου έστειλε εξώδικο στο οποίο μου ανήγγειλε την 'απόλυση', ισχυριζόμενος ότι τούς 'παρακάλεσα' να είμαι ανασφάλιστος και με μερική απασχόληση, καθώς και ότι με απομάκρυνε από την εργασία μου λόγω 'αντισυμβατικής συμπεριφοράς'. Επειτα από αυτήν την εξέλιξη, η πορεία της Πρωτομαγιάς πέρασε έξω από το κατάστημα, όπου φωνάχτηκαν συνθήματα υπέρ μας. Ετσι οι συνάδελφοί μου που είχαν προχωρήσει κι αυτοί σε επώνυμες καταγγελίες, απεργήσανε στις 5 Μάη στη Γενική Απεργία της ΓΣΕΕ και συμμετείχαν με πανό στη πανεργατική διαδήλωση της Θεσ/νίκης. Η Επιτροπή Αλληλεγγύης στις 7 Μάη ξανάρχισε τις καθημερινές 4ώρες διαμαρτυρίες έξω από το κατάστημα, όπου συμμετείχαν δεκάδες αλληλέγγυοι εργαζόμενοι, μέλη σωματείων, φοιτητές και μαθητές. Οσοι περνούσαν έξω από το μαγαζί καθώς και γείτονες εκδήλωναν το ενδιαφέρον και τη συμπαράστασή τους δίνοντας οικονομική ενίσχυση και υπογράφοντας το ψήφισμα αλληλεγγύης. Παρόλα αυτά, η εργοδοσία όχι μόνο δεν άλλαξε στάση αλλά αποφάσισε, το Σάββατο 15 Μάη, να κάνει πράξη τον ύστατο εκβιασμό, δηλαδή να κλείσει το εστιατόριο. Η Επιτροπή Αλληλεγγύης δεν σταμάτησε ούτε για μια ημέρα τις κινητοποιήσεις, με καθημερινές διαδηλώσεις στη γύρω περιοχή. Την Τρίτη 18 Μάη ορισμένοι 'φίλοι' του εργοδότη έβρισαν, απείλησαν, όρμησαν με δολοφονικές διαθέσεις και ξυλοκόπησαν μία συναδέλφισσα και δύο συναγωνιστές της Επιτροπής Αλληλεγγύης που προπαγάνδιζαν τη συναυλία της Πέμπτης 20 Μάη για την οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων στο Banquet".

Ο Γιώργος Καραμανώλης, εργαζόμενος και αυτός στο ίδιο εστιατόριο, μας περιγράφει τις εργασιακές συνθήκες: "Ρωτούσαμε τους εργοδότες πότε θα πληρωθούμε για να πάρουμε απαντήσεις όπως 'βαριέμαι τώρα'. Και συνήθως αναγκαζόμασταν να υπογράψουμε ότι πήραμε περισσότερα χρήματα απ’ ό,τι στην πραγματικότητα. Δεν μας κατέβαλαν τις προσαυξήσεις για αργίες, νυχτερινά, Κυριακές, υπερωριακή εργασία, και εργασία κατά τη διάρκεια των ρεπό. Αν και το ωράριο τελειώνει στις 2 π.μ., το κατάστημα παρέμενε συχνά ανοιχτό ως τις 4 το πρωί δίχως να μας καταβάλλονται υπερωρίες. Οι άδειές μας ήταν άνευ αποδοχών. Δεν πλήρωναν κανονικά τους μισθούς με βάση τη συλλογική σύμβαση εργασίας του επισιτισμού. Ενώ ήταν υποχρεωμένοι από τη συλλογική σύμβαση εργασίας του επισιτισμού να προσφέρουν φαγητό, αρνούνταν να το παρέχει σταθερά και μάλιστα έβριζαν όποιον τσιμπολογούσε κανένα κομμάτι ψωμί προσπαθώντας να ξεγελάσει την πείνα του. Δουλεύαμε από τις 14:00 ως τις 04:00 το πρωί και τρώγαμε στις 9 το βράδυ ατομικά για δέκα λεπτά, κι αυτό αν προλαβαίναμε. Βάζανε πρόστιμα σε συνάδελφούς μας αν καθυστερούσαν 20 λεπτά να προσέλθουν στην εργασία τους ή αν κατά τη γνώμη τους δεν ήμασταν σωστοί στην δουλειά μας. Εχουν επιβληθεί ορισμένες φορές ακόμη και πρόστιμα 20 ευρώ σε συναδέλφους που αργούσαν να πάνε στην εργασία τους 10 λεπτά, ακόμη και αν η εργασία τους ήταν 4ωρη με αμοιβή 15 ευρώ! Και το πιο εξωφρενικό, κρατούσαν για τον εαυτό τους τα φιλοδωρήματα που έδιναν οι πελάτες για μας. Τα φιλοδωρήματα υπολογίζονται σε 400 ευρώ κατά μέσο όρο ημερησίως. Απ' αυτά, ούτε τα μισά δεν δίνονταν σε μας, μια που τη διαχείρισή τους την είχε ο ίδιος ο εργοδότης".

Ενα από τα επιχειρήματα της εργοδοσίας σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι το ότι τους "στοχοποιούν" τα συνδικάτα, ενώ, αυτοί απλώς ασκούν το "διευθυντικό τους δικαίωμα" και ενώ στον ευρύτερο κλάδο τους, της εστίασης, εν προκειμένω, συμβαίνουν πολύ χειρότερα. "Γιατί εμάς και όχι αλλού", λένε αφήνοντας υπονοούμενα για τα κίνητρα των συνδικαλιστών. Και επαναλαμβάνουν στερεοτυπικά στα δικόγραφά τους, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα με οργουελικό τρόπο, τις έννοιες "εμπάθεια", "απειλές", "φόβος", "διατάραξη ομαλότητας", "διαφυγόντα κέρδη" κ.ο.κ.

Καθόλου, λοιπόν, συμβολικά τούτη την περίοδο, η έκβαση της υπόθεσης του Banquet αναφέρεται στην περηφάνεια, στο δίκιο, στη δυναμική της συλλογικής δράσης και στο μέλλον της νέας γενιάς πολλών χιλιάδων εργαζομένων σ' έναν από τους πιο εκτεταμένους και επικερδείς τομείς της οικονομίας. Αν λυγίσουν κάτω από τους κάθε λογής εκβιασμούς, τις καθοδηγούμενες εσωτερικές διασπάσεις, τον πόλεμο από τις πολιτικοϊδεολογικές συμμαχίες των αφεντικών, μέσα στο καταθλιπτικό φόντο της ανεργίας (πάνω από 30% στους νέους), οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό και το τουρισμό κινδυνεύουν να βρεθούν σε χειρότερη θέση από τους λατζέρηδες μετανάστες παπούδες τους στα ρεστοράν της Αμερικής. Ομως, ακόμα και τότε, οι πρόγονοί μας για να ξεφύγουν από την 12ωρη καθημερινή εκμετάλλευσή τους κατάφεραν να απεργήσουν, χωρίς καν συνδικάτο, να ματώσουν, να πεινάσουν αγωνιζόμενοι, να φτιάξουν ταμεία Αλληλεγγύης και στο τέλος να πετύχουν 8ωρο, εξαήμερο με καλύτερους μισθούς. Δείτε το "Δάκρυ για τον Μπάρμπα - Τζίμη", από το "Χρονικό της Χάλστεντ Στριτ", της Θεανώς Παπάζογλου - Μάργαρη, έκδοση του 1962.

 

(Ελευθεροτυπία, 12/6/2010)

 

www.iospress.gr