Ο «Ρήγας Φεραίος», ο Καραπαναγιώτης, οι λίστες της αντιτρομοκρατικής και ο Κώστας Αγαπίου

Ο φάκελος που δεν κάηκε
 

"Ο "παππούς", η Στάζι, οι γυναίκες"
        («ΤΟ ΒΗΜΑ», 6/2/03)

ΩΡΑΙΟ το νέο μυθιστόρημα για τον ΕΛΑ που αυτές τις μέρες προσφέρεται σε άφθονες δόσεις από τα ΜΜΕ -τα οποία, στις περισσότερες περιπτώσεις, απλώς παπαγαλίζουν τις θεωρίες της αντιτρομοκρατικής. Μια από τις κεντρικές εντυπώσεις που δημιουργούνται στο φιλοθεάμον κοινό είναι βεβαίως κι αυτή της επιβεβαίωσης των «αρχείων της Στάζι».

Με περισσότερο ή λιγότερο κομψό τρόπο, θα θυμάστε, ήδη από το 1993, να έρχονται και να ξανάρχονται αμέτρητες φορές στην επικαιρότητα τα μυστηριώδη στοιχεία της ανατολικογερμανικής μυστικής υπηρεσίας. Δεν θα ασχοληθούμε με τις άπειρες μικροπολιτικές σπέκουλες που από τότε στήνονται με βάση αυτό το «αποκαλυπτικό υλικό». Θα σταθούμε μόνο σε ένα βασικό σημείο. Τα διάφορα κωδικά ονόματα των «υπόπτων» για σχέσεις με τον ΕΛΑ, ΟΕΛΑ, Ομάδα Κάρλος και μύρια όσα, εμφανίζονται σαν να πέφτουν από τον ουρανό. Σαν να έμαθαν γι' αυτά τα πρόσωπα (που λένε ότι αποκρυπτογράφησαν τα στοιχεία τους) οι ελληνικές διωκτικές και μυστικές υπηρεσίες μόνο και μόνο επειδή έπεσε το τείχος του Βερολίνου. Αφήνεται να εννοηθεί ότι χωρίς την πολύτιμη συνδρομή των αμερικανικών υπηρεσιών (CIA, FBI) που ως γνωστόν ανέλαβαν τη συνολική αξιολόγηση όλων των φακέλων της Στάζι, δεν θα ήξερε τίποτα η δική μας ταπεινή Αστυνομία για τους συγκεκριμένους υπόπτους. Ολο το θεώρημα που σερβίρεται, πέραν όλων των άλλων, διαχέει και την εντύπωση της διαπλοκής τους με τα «ξένα συμφέροντα» και τις αθλιότητες των υπηρεσιών του τέως «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Ο φάκελος Αγαπίου

Η εικόνα αυτή ανατρέπεται μόλις αναφερθούμε σε μια συγκεκριμένη περίπτωση, όπως αυτή του Κώστα Αγαπίου, ήδη κατηγορούμενου για συμμετοχή στον Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα.

Ο κ. Αγαπίου παρακολουθείται ανελλιπώς από τις ελληνικές διωκτικές αρχές από τον καιρό που γεννήθηκε. Η πολιτική του διαδρομή καταγράφεται στις αναφορές της χουντικής Ασφάλειας, στις καταδίκες του από τα έκτακτα στρατοδικεία του καθεστώτος της «21ης Απριλίου», αλλά και από τις αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες όλων των κυβερνήσεων της μεταπολιτευτικής περιόδου. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα πρόσφατα δημοσιεύματα του άριστα πληροφορημένου από την ηγεσία της Αστυνομίας αρμοδίου συντάκτη του «Βήματος», ομολογείται ημιεπισήμως ότι ο Κώστας Αγαπίου (όπως και πολλοί άλλοι) «παρακολουθείται εξαντλητικά επί τουλάχιστον δέκα χρόνια από τις αμερικανικές αρχές».

Τον Γενάρη του 1971 ο στυλοβάτης της χούντας Κωνσταντίνος Καραπαναγιώτης (τότε Αστυνόμος Β' της Υποδιεύθυνσης Γενικής Ασφάλειας Αθηνών) συντάσσει το «Πόρισμα Ενόρκου Προανακρίσεως» της εξάρθρωσης της τότε «τρομοκρατικής» οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος», τυλίγοντας σε μια κόλλα χαρτί 25 ηρωικά στελέχη της αντιδικτατορικής αντίστασης. Στο 12σέλιδο αυτό ντοκουμέντο ο Καραπαναγιώτης αποφαίνεται «όπως άπαντες οι ανωτέρω παραπεμφθώσιν ενώπιον του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών επί παραβάσει του Α.Ν. 509/1947 "Περί μέτρων Ασφαλείας του Κράτους, του Πολιτεύματος και του Καθεστώτος"». Πρόκειται για το νόμο με τον οποίο τέθηκαν εκτός νόμου το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, και ο οποίος καταργήθηκε αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση.

Ανάμεσα «στους ανωτέρω» είναι και ο «ΑΓΑΠΙΟΥ Κωνσταντίνος του Αντωνίου και της Κορίνας, γεν. το 1947 εν Αθήναις, φοιτητής Ε.Μ.Π. τέως κάτοικος ενταύθα Ναυαρίνου 22 και ήδη εξωτερικού. Δεν συνελήφθη. Προ της Εθνικής Επαναστάσεως ήτο ηγετικόν στέλεχος της διαλυθείσης οργανώσεως Δ.Ν.Λ. (σ.σ. Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη). Μετά την Εθνικήν Επανάστασιν προσεχώρησε εις την ανατρεπτικήν οργάνωσιν Πατριωτικό Μέτωπο και εν συνεχεία εις την τοιαύτην ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, υπό το ψευδώνυμον "ΜΑΡΚΟΣ" ένθα ανέπτυξεν αξιόλογον αντεθνικήν δραστηριότητα. Διά τας πράξεις του αυτάς διώκεται δυνάμει των υπ' αριθ. 20/1968 και 4/1969 ενταλμάτων συλλήψεως του εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών. Κατά μήναν Μάρτιον 1970 διέφυγεν λάθρα εις το εξωτερικόν, ένθα ενετάχθη εις το υπό τον ΜΑΝΩΛΑΚΟΝ Δημήτριον κλιμάκιον της οργανώσεως ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ του εξωτερικού, αναπτύσσων έντονον ανθελληνικήν δραστηριότητα».

Οι τότε «τρομοκράτες» του «Ρήγα», σύμφωνα πάντα με τον Καραπαναγιώτη, λειτούργησαν «εις εκτέλεσιν εντολών» της ΕΔΑ και του ΚΚΕ με σκοπό «την διά βιαίων μέσων ανατροπή του πολιτεύματος, του κρατούντος κοινωνικού συστήματος και της αποσπάσεως μέρους ή όλου της Επικρατείας». Ανάμεσα σε άλλα: «1. Δημιούργησαν κλιμάκια της παρανόμου οργανώσεως εις τας διαφόρους σχολάς της Χώρας και εις ορισμένα γυμνάσια (...) 2. Συνεκρότησαν παράνομον τυπογραφείον (...) 3. Επεμελήθησαν διά την έκδοσιν και κυκλοφορίαν εντύπων ανατρεπτικού περιεχομένου ήτοι ΘΟΥΡΙΟΣ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ-ΜΑΧΗΤΗΣ, Η ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ, ΑΥΓΗ, ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ κ.λπ. (...) 4. Διέσπειραν προκηρύξεις και ανέγραφον συνθήματα εις τους τοίχους (...) 5. Εμίσθωναν διάφορα διαμερίσματα άτινα εχρησιμοποίουν εις χώρους αποκρύψεών τους και ως σημεία κομματικών επαφών και συναντήσεων. 6. Διετήρουν κατευθείαν επαφήν με οργανώσεις του εξωτερικού και ελάμβανον παρ' αυτών χρήματα και άλλα υλικά μέσα. 7. Κατείχον εκρηκτικάς ύλας αποσταλείσας εκ του εξωτερικού (...) 8. Ενήργουν παρανόμους εράνους (...) 9. Εμύησαν και ενέταξαν εις την υπ' αυτών καθοδηγούμενην οργάνωσιν διάφορα (sic) μεθ' ων ανηλίκους μαθητάς εκμεταλλευθέντες την απειρίαν και αγνότητα. 10. Διά της όλης δραστηριότητάς των εδημιούργησαν εις τα μέλη της οργανώσεως πνεύμα επαναστατικόν και ανατρεπτικόν...». Ευτυχώς, όμως, «η Υ.Γ. Ασφαλείας Αθηνών τον Απρίλιον μήνα του έτους 1968 κατάφερε πλήγμα εις την δραστηριότητα της εν λόγω οργανώσεως διά της εξαρθρώσεως σχεδόν ολοκλήρου της οργανώσεως και συλλήψεως περίπου 28 μελών αυτής. Της συλλήψεως, κατά την ανωτέρω ημερομηνίαν, διέφυγον τα ηγετικά στελέχη αυτής ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ Δημήτριος, ΑΓΑΠΙΟΥ Κωνσταντίνος, ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ Δημήτριος και ΚΩΣΤΑΡΑΚΟΣ Κωνσταντίνος».

Ποια μεταπολίτευση;

Τα χρόνια κύλησαν, οι συνταγματάρχες πήγαν στον Κορυδαλλό, αλλά η αστυνομία συνεχίζει σαν να μην τρέχει τίποτα το έργο της. Αρχές του 1977 ένα υπηρεσιακό τηλεγράφημα δίνει συνοπτικά το φάκελο του Κ. Αγαπίου: «Ανήλικος, παρά το νεαρόν της ηλικίας του ανεμίχθη εις τον κομμουνισμόν, επηρεαζόμενος υπό του κομμουνιστού πατρός του. Από της εισόδου του εις Ε.Μ.Π. εν έτει 1965 συνανεστρέφετο κομμουνιστάς συμφοιτητάς του και ελάμβανε μέρος εις άπασας τας συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις της ΕΔΑ. Ετύγχανε βασικόν μέλος της Δ.Ν.Λ. Πολυτεχνείου και διετέλεσε μέλος κομματικού γραφείου Δ.Ν.Λ Πολυτεχνείου. Ετύγχανε μέλος της Πανσπουδαστικής Οργάνωσης Δ.Ν.Λ. Αθηνών. Την 21.7.66 έλαβε μέρος εις τα επεισόδια επί τη συμπληρώσει έτους από του θανάτου του κομμουνιστού φοιτητού Πέτρουλα Σωτηρίου. Την 28.3.67 κατά τας αρχαιρεσίας των σπουδαστών της σχολής Ε.Μ.Π. έθεσε υποψηφιότητα Δ.Σ. εις το ψηφοδέλτιον της Δ.Ν.Λ. συμμετείχεν εις απάσας τας συσκέψεις, συνδιασκέψεις, συγκεντρώσεις και λοιπάς εκδηλώσεις της ΕΔΑ και Δ.Ν.Λ., ζητωκραυγάζων κομμουνιστικά συνθήματα. Μέχρι της 20.4.67 εξεδηλούτο και ειργάζετο παντοιοτρόπως υπέρ του κομμουνισμού, ιδία εις τον κύκλον των φοιτητών. Μετά την 21.4.67 εγκατέλειψε την οικίαν του και ανεμίχθη εις την παράνομην ανατρεπτικήν οργάνωσιν ΠΑΜ και ακολούθως εις την τοιαύτην ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, φοιτητική οργάνωσις υπό το ψευδώνυμον ΜΑΡΚΟΣ, αναπτύξας αξιόλογον αντεθνικήν δραστηριότητα. Διά την ανωτέρω δράσιν του διώκεται (σ.σ. !!!) δυνάμει δυνάμει της υπ. αριθ. 20/68 και 4/69 ενταλμάτων συλλήψεως του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών. Κατά τον Μάρτιον του 1970 διέφυγε λάθρα εις εξωτερικόν, ένθα ενετάχθη εις το εκεί κλιμάκιον της οργανώσεως ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, αναπτύσσων πλουσίαν ανθελληνικήν δραστηριότητα. Την 2.8.68 απηγορεύθη η εις το εξωτερικόν αποδημία του. Την 8.4.70 διεκόπη η εξ αναβολής κατάταξίς του εις το στράτευμα, λόγω σπουδών. Το Πειθαρχικόν Συμβούλιον επέβαλεν εις τούτον πειθαρχική ποινή προσωρινής αποβολής εκ των μαθημάτων της Γ' τάξεως της σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. μέχρι λήξεως της εκκρεμούσης κατ' αυτού ποινικής δίκης. Κατά την γενομένην τον Μάρτιον 1972 επανεξέτασιν της υποθέσεώς του απεφασίσθη η διατήρησις της απαγορεύσεως αποδημίας τούτου. Κατά γενόμενον επανέλεγχον την 18.9.1972 υπό ειδικού συνεργείου ΓΔΕΑ, απεφασίσθη η διατήρησις της απαγορεύσεως αποδημίας του. Την 28.7.74 ήρθη η απαγόρευσις αποδημίας. Υπό ΥΓΑ Αθηνών εζητήθησαν αι αφιξαναχωρήσεις του ανωτέρω. Εγνώσθη αύτη ότι ούτος επραγματοποίησε τας εξής. Εξήλθεν την 31.12.76 μέσω Αερολιμένος Αθηνών και επανήλθεν την 23.1.77 μέσω ιδίου Αερολιμένος διά του υπ. αριθ. Τ.104444/76 Ταξ. Εγγράφου».

Στις 6.12.1979 ο Παναγιώτης Ραφτόπουλος, τότε διοικητής της Υποδ/νσης Γεν. Ασφάλειας Αθηνών στέλνει στον προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ελέγχου Διαβατηρίων το (ήδη από το 1994 γνωστό στους αναγνώστες μας, «Ε», 6.12.1995), άκρως απόρρητο προσωπικό έγγραφο (16548 Φ.665/39.6): «Διαβιβάζομεν, συνημμένως, ονομαστικήν κατάστασιν ατόμων, εις βάρος των οποίων υφίστανται σοβαραί ενδείξεις υπόπτων αναμίξεως εις εξτρεμιστικάς ενεργείας, που έλαβον χώραν, εις την περιοχήν ευθύνης μας, κατά διάφορα χρονικά διαστήματα και συγκεκριμένως κατά το από 1974 έως σήμερον χρονικόν διάστημα». Ανάμεσα στα 251 πρόσωπα που παρακολουθούνται είναι και πάλι ο «Κώστας Αγαπίου του Αντωνίου και της Κορίνας γεν. τω 1947 εις Αθήνας, κάτοικος ομοίως οδός Αρματολών και Κλεφτών 30». Το έγγραφο αυτό στο οποίο περιλαμβάνονταν αντιστασιακοί πολίτες, από τον αντιπρόεδρο της Βουλής Παν. Κρητικό, τον Στάθη Γιώτα, τον Μανώλη Γλέζο έως τον ηθοποιό Κώστα Αρζόγλου, αποδείχθηκε ότι ενέπνεε το έργο της αντιτρομοκρατικής συνεχώς επί δεκαετίες.

Η αποκάλυψη αυτού του εγγράφου από την «Ε» προκάλεσε πραγματικό σκάνδαλο το Δεκέμβριο του 1995 και ο τότε υπουργός Σήφης Βαλυράκης διέταξε ΕΔΕ για την τύχη της λίστας. Οσοι πιστεύαμε ότι έστω και τότε το έγγραφο έπαψε να εμπνέει τον αντιτρομοκρατικό αγώνα, μαθαίνουμε από πρόσφατο δημοσίευμα (Espresso, 22/9/02) ότι και σήμερα, οι "251" θεωρούνται ύποπτοι.

Ας μην τα ρίχνουμε λοιπόν όλα στη Στάζι. Η αποκάλυψη της συνεχούς παρακολούθησης των ίδιων προσώπων από το 1970 έως σήμερα αποδεικνύει ότι δεν ήταν μόνο οι νοσηροί εγκέφαλοι της τρομοκρατίας που δεν πήραν χαμπάρι ότι έγινε στην Ελλάδα μεταπολίτευση. Το ίδιο αργόστροφες αποδεικνύονται και οι διωκτικές αρχές, ο σκληρός πυρήνας του κράτους που επιμένει, ακόμα και σήμερα, να εμπνέεται από τον Καραπαναγιώτη.

(Ελευθεροτυπία, 8/2/2003)