Τρομοκράτης για του Χριστού την πίστη

"Καταδικάστηκε ο Σουρρής για φθορές σε εκκλησία Μαρτύρων του Ιεχωβά"
            ("Λαμιακός Τύπος", 12/5/1998)

Τον Απρίλιο του 1996, γύρω στο Πάσχα, άγνωστοι τοποθέτησαν εκρηκτικούς μηχανισμούς τρεις φορές στον ευκτήριο οίκο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Λαμία και έναν ακόμα, στο σπίτι μιας γυναίκας, μέλους της εκκλησίας τους. Ηταν η πρώτη φορά που η μισαλλοδοξία κατά των "αιρετικών" αποκτούσε ένα νέο, αποκρουστικότερο πρόσωπο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κοντινή βοσνιακή εθνοκάθαρση (που βασίστηκε πάνω στις θρησκευτικές διαφορές και έφερε στην επιφάνεια τις φαντασιώσεις των εθνικιστών για "ορθόδοξα ή μουσουλμανικά τόξα") επηρέασε τη στρατηγική και την τακτική του εγχώριου
ελληνοχριστιανισμού.
Η πρώτη βόμβα εκτοξεύτηκε στη στέγη του ιδιόκτητου κτιρίου των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις 9/4/96 και εξερράγη στις 22.10'. Ο χώρος λειτουργούσε νόμιμα από τις αρχές του έτους και είχε προκαλέσει την αντίδραση των πιο καθυστερημένων τμημάτων του ορθόδοξου πληθυσμού της περιοχής. Η άδεια για την ίδρυση της εκκλησίας του σωματείου ΧΕΜΙ (Χριστιανοί Ελληνες Μάρτυρες του Ιεχωβά) δόθηκε από τις αρχές παρά τις απεγνωσμένες αντιδράσεις της τοπικής μητρόπολης. Νέα βομβιστική επίθεση δέχτηκε η ίδια αίθουσα, στις 14/4/96, ανήμερα του Πάσχα. Αυτή τη φορά ο εκρηκτικός μηχανισμός τοποθετήθηκε στο παράθυρο και εξερράγη στις 7 το πρωί. Το επόμενο πρωί νέα έκρηξη σημειώθηκε στην είσοδο του σπιτιού της κ. Λιάνας Λαναρά, μέλους της εκκλησίας των ΜτΙ. Στις 18/4/1996, οι τρομοκράτες ξαναχτύπησαν στις 22.15 με νέα βόμβα στον περίβολο του ευκτήριου οίκου.

Στα ψιλά

Το μπαράζ των τρομοκρατικών επιθέσεων πέρασε στα ψιλά του Τύπου. Μεταξύ των άλλων προφανών λόγων της αποσιώπησης του γεγονότος, τους οποίους φαντάζεστε, υπήρξε και η αξιοσημείωτη διακριτικότητα των αστυνομικών αρχών. Για λόγους που γνωρίζουν πολύ καλά οι αστυνομικοί και το υπουργείο Δ. Τάξης, αυτές οι εκρήξεις δεν έπρεπε να μαθευτούν. Τα επιχειρήματα -όπως ήδη, θα υποθέτετε- έχουν σχέση με τη "διεθνή εικόνα της χώρας μας". Μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή οι εθνικιστικές ψυχώσεις (και τυφλώσεις) κυριαρχούσαν στο δημόσιο βίο, παράλληλα με τις ανόητες θεωρίες περί "διεθνούς συνωμοσίας" εναντίον της ελληνορθοδοξίας. Επομένως, η εμφάνιση (και η ομολογία, ιδίως) του φαινομένου της θρησκευτικής τρομοκρατίας, θα έφθειρε τα στερεότυπα περί της "βαθιάς δημοκρατικής παράδοσης του ελληνισμού", ακριβώς όπως σήμερα ο εθνικισμός αρνείται να δεί την ξενοφοβία και τον ρατσισμό κατά των μεταναστών, απλούστατα γιατί οι οπαδοί του θα επιθυμούσαν να τους διώξουν (εί δυνατόν απλήρωτους) από την "ιερή γή μας".
Τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων της Λαμίας, από την πρώτη κιόλας στιγμή προσέτρεξαν στις αρχές. Μετά την έκρηξη της 18ης Απριλίου κατάφεραν να εντοπίσουν το αυτοκίνητο που έκοβε βόλτες και παρακολουθούσε τις κινήσεις τους. Το αυτοκίνητο το είχαν δει κοντά στην εκκλησία τους, λίγη ώρα πριν σκάσει η βόμβα. Είχαν σημειώσει και τον αριθμό κυκλοφορίας του και είχαν δεί δύο επιβάτες. Οπως καταθέτει στις 19/4 ο ελαιοχρωματιστής κ. Ν. Κλεάνθης, "το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είχε επισημανθεί στο παρελθόν στον ίδιο χώρο να περιφέρεται ύστερα από τις ζημιές σε βάρος του κτιρίου της εκκλησίας μας. Είχε κινήσει τις υποψίες και, αφού το είχαμε ακολουθήσει, του είχαμε πάρει τον αριθμό κυκλοφορίας. Είναι το ίδιο αυτοκίνητο που είδα σε απόσταση 500 μέτρων από το κτίρο χθες βράδυ και περί ώρα 22.15 αφ'ότου είχε σημειωθεί η έκρηξη".
Οι τρομοκράτες εντοπίστηκαν. Οι αστυνομικοί είχαν στα χέρια τους τον τύπο, το χρώμα και τον αριθμό του ύποπτου αυτοκινήτου επισήμως κατατεθειμένα, είχαν τις μηνύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά και, ως όφειλαν, συνέλαβαν τον ύποπτο αμέσως. Επρόκειτο για τον 39χρονο Σταύρο Σουρρή, βοηθό χειριστή σε εργολαβίες της ΔΕΗ και ιδιοκτήτη (μαζί με τη σύζυγό του) ενός παντοπωλείου- γαλακτοπωλείου στη Λαμία.

Οι ομολογίες

Ο κ. Σουρρής ήταν ένας φανατικός ορθόδοξος πολίτης υπεράνω υποψίας. Στην πρώτη του κατάθεση αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες. Λέγοντας το ένα ψέμα μετά το άλλο, χρησιμοποίησε ως άλλοθι τους φίλους του και ιδίως τον αστυνομικό πελάτη και φίλο του, Κ.Α, 36 ετών, που επί ενάμιση χρόνο βρισκόταν σε αναρρωτική άδεια και σχεδόν καθημερινά άραζε στο μαγαζί του Σουρρή. Για να πείσει δε πόσο καλός χριστιανός είναι, κατέθεσε ότι το βράδυ της τελευταίας βομβιστικής επίθεσης εκείνος πήγε να συμπαρασταθεί στην κατάκοιτη ηλικιωμένη κ. Β., την οποία φρόντιζε συστηματικά μαζί με τη σύζυγό του. Οταν όμως οι αστυνομικοί βρήκαν στο γαλακτοπωλείο του τα εκρηκτικά, τα φυτίλια και τους πυροκροτητές, ήταν δύσκολο πια να κάνει το παγώνι.
"Χθες (18/4/1996) και δέκα λεπτά πριν κλείσω το κατάστημά μου, κάθησα πίσω από το ψυγείο του μαγαζιού μόνος μου και χωρίς να με αντιληφθεί κανείς έφτιαξα μια αυτοσχέδια βόμβα. Τον πυροκροτητή και το φυτίλι τα είχα αφαιρέσει από τη δουλειά μου. Τον εκρηκτικό μηχανισμό που έφτιαξα είχα σκοπό να τον τοποθετήσω σε κάποιο οίκημα των Γιαχωβάδων εδώ στη Λαμία. Το έκανα αυτό από λόγους εκδικητικούς γιατί εγώ είμαι πολύ Χριστιανός Ορθόδοξος και δεν μπορώ να ακούω γι' αυτούς καθόλου. Τους σιχαίνομαι", λέει απολογούμενος ο Σουρρής. Οι άλλοι φίλοι του, κι ο αστυνομικός που έφυγε τελευταίος από το γαλακτοπωλείο, βεβαίως, δεν ήξεραν τι έκανε. Μετά πήγε στην εκκλησία των ΜτΙ, τοποθέτησε τη βόμβα, άναψε το φυτίλι με το τσιγάρο του και πήγε λίγο πιο κάτω (πάντα με το αυτοκίνητό του) "περιμένοντας να ακούσει την έκρηξη".
Με την ίδια άνεση περιγράφει και τις άλλες τρομοκρατικές του ενέργειες: "Επίσης, στις 9/4/1996, Μ. Τρίτη και δέκα λεπτά πριν κλείσω το μαγαζί μου, περί ώρα 22.00, κάθισα μόνος μου πάλι πίσω από το ψυγείο και έφτιαξα άλλον εκρηκτικό μηχανισμό". Πάλι δεν κατάλαβαν τι έκανε οι κολλητοί του πίσω από το ψυγείο. "Την Κυριακή του Πάσχα 1996 πήγα στο μαγαζί μου. Το άνοιξα κανονικά στις 07.00. Ανοίγοντάς το έφτιαξα άλλον εκρηκτικό μηχανισμό για να πάω να τον ρίξω στο οίκημα των Ιεχωβάδων σαν δώρο της ημέρας". "Το πρωί της Δευτέρας του Πάσχα και περί ώρα 06.00 πήγα με το αυτοκίνητό μου στην οικία Λαναρά και, τοποθετώντας τον εκρηκτικό μηχανισμό στην πόρτα της οικίας, άναψα με τσιγάρο το φυτίλι κι έφυγα". "Αυτό το πλαστικό εκρηκτικό που σας παρέδωσα μου το είχε δώσει ένας άγνωστός μου Ρώσος πριν δύο περίπου χρόνια". "Επαναλαμβάνω: ό,τι έκανα το έκανα για λόγους θρησκευτικούς".

Τα "οράματα"

Αυτά έλεγε ο καλός Ορθόδοξος κ. Σουρρής στις 19/4, αναλαμβάνοντας πλήρως τις ευθύνες του. Την επόμενη μέρα, όμως, το τροπάρι του βελτιώθηκε. Αλλωστε αντιμετώπιζε όλο τον Ποινικό Κώδικα. Τότε βγήκαν τα "ψυχολογικά προβλήματα" , τα "οράματα" και οι "φωνές" που άκουγε: "Οι εορτές του Πάσχα και το δράμα του Χριστού από μικρό παιδί με συγκινούσαν και με επηρέαζαν βαθύτατα", καταθέτει στις 20/4. "Επηρεασμένος λοιπόν από τα μαρτύρια του Χριστού, αυτή τη φορά συνέβη κάτι που κι εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να εξηγήσω. Εβλεπα εφιάλτες, να σταυρώνουν τον Χριστό μπρός σ' αυτό το παρεκκλήσιο των μαρτύρων του Ιεχωβά, με έλουζε κρύος ιδρώτας και μια φωνή να μου λέει 'εσύ τί κάνεις;', που εγώ πίστευα ότι ήταν η φωνή της Παναγίας. Κάτω από αυτούς τους εφιάλτες ενήργησα σαν ένα ρομπότ κατευθυνόμενο (...) Ο ψυχικός μου κόσμος ήταν εντελώς διαταραγμένος και νομίζω ότι ένας ψυχίατρος ίσως να δώσει μια λύση για την κατάσταση που βρέθηκα εκείνες τις ημέρες".
Προφανώς και ο άνθρωπος πάσχει και ψυχικά, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά τις "εντολές της Παναγίας", μάλλον για υπερασπιστικούς λόγους τις επινόησε. Και φαίνεται ότι ήταν σωστή ιδέα. Πρώτον, κανένας από τους φίλους του δεν κατηγορήθηκε για "σύσταση ελληνορθόδοξης συμμορίας" και, δεύτερον, ο ίδιος δεν έμεινε ούτε μια μέρα σε κανένα κρατητήριο ως σήμερα. Δεν προφυλακίσθηκε ως τη δίκη του (11/5/1998) και δεν κρατήθηκε μετά απ' αυτήν, παρά την καταδίκη του στην ποινή των 9 χρόνων φυλάκισης. Ο καλός Ορθόδοξος, που καταδικάστηκε από το Μικτό Ορκωτό στην Αμφισσα για 4 βόμβες και "γκαζάκια", με σκοπό την τρομοκράτηση των "αιρετικών", απλώς άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος! Ισως τώρα να έχει την ευκαιρία να εκπληρώσει το όνειρό του: να γίνει επιτέλους παπάς.
 

(Ελευθεροτυπία, 25/7/1998)