«Νόμιμες» υπεξαιρέσεις

«Μόνο το ΙΚΑ χάνει κάθε χρόνο εισφορές ύψους 1,8 δισ. ευρώ»
                 («Τύπος της Κυριακής», 18/6/2006)
 

Σύντομα η κυβέρνηση πρόκειται να «λύσει» το πρόβλημα της εισφοροκλοπής και της εισφοροδιαφυγής των εργοδοτών, με τη γνωστή μέθοδο του «παγώματος» -μέχρι παραγραφής- των χρεών τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Πρόκειται για διαρκές σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, που καταλήγει στη νομιμοποίηση της τερατώδους ληστείας που πραγματοποιείται όλο και πιο εντατικά και συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες σε βάρος των εργαζομένων.

Τον περασμένο Μάιο ο διοικητής του ΙΚΑ Γ. Βαρθολομαίος εξηγούσε ότι, ενώ κάθε χρόνο χάνονται δισ. ευρώ από το ίδρυμα, τα οποία βέβαια καταχρώνται οι «δυνάμεις της αγοράς» (πάσης φύσεως επιχειρηματίες, αλλά και το ίδιο το Δημόσιο, χωρίς να δίνουν δεκάρα για την ασφάλιση των εργαζομένων τους), η κυβέρνηση οδηγεί σε περαιτέρω παράλυση τον διοικητικό μηχανισμό του ΙΚΑ: λείπουν -και δεν υπάρχει περίπτωση να αποφασίσει η κυβέρνηση να τους διορίσει- κάπου 4.000 υπάλληλοι (προβλεπόμενες οργανικές θέσεις), που θεωρητικά θα μπορούσαν να «συλλάβουν» την εισφοροκλοπή και να βελτιώσουν τις όλο και χειρότερες υπηρεσίες που προσφέρει το ΙΚΑ στους ασφαλισμένους του.

Τις ίδιες μέρες (18/5/2006), η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων του ΙΚΑ διαπίστωνε ότι ένας στους έξι εργαζομένους παραμένει τελείως ανασφάλιστος και μία στις επτά επιχειρήσεις είναι αναπόγραφη, λειτουργεί δηλαδή άτυπα και παράνομα, και προφανώς δεν πρόκειται ποτέ να αποδώσει εισφορές. Υπογραμμίζεται ότι από τα 13 ελεγκτικά κέντρα για την υποτιθέμενη πάταξη της εισφοροκλοπής, που προβλέπει ο νόμος 2556/1997, σήμερα λειτουργούν 4, και αυτά με ανύπαρκτο προσωπικό. Τα χρέη των εργοδοτών μόνο προς το ΙΚΑ φτάνουν πλέον τα τρία δισ. ευρώ και οδηγούν στην κατάρρευση του ιδρύματος, εφόσον δεν διεκδικούνται και αφού ο κρατικός προϋπολογισμός δεν πρόκειται να αναλάβει την υποχρέωση οικονομικής στήριξης των συντάξεων και των υγειονομικών παροχών των εργαζομένων. Τουναντίον, εκείνο που παρουσιάζεται ως μεταρρύθμιση υπέρ των εργαζομένων είναι η «αξιοποίηση» των περιουσιακών στοιχείων και των χρηματικών διαθεσίμων των ασφαλιστικών ταμείων, με «κριτήρια αγοράς» (βλέπε «Καθημερινή», 28/5/2006), από «ειδικούς διαχειριστές», δηλαδή απ' ευθείας από το μεγάλο τραπεζικό κεφάλαιο και τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Το θεώρημα του νεοφιλελευθερισμού εδράζεται σε μία όλη κι όλη ιδέα: πωλείται η δημόσια περιουσία στους ιδιώτες και, από τα έσοδα του Δημοσίου, επιδοτούνται οι επενδύσεις (και η κερδοφορία) τού (έτσι κι αλλιώς αφορολόγητου) ιδιωτικού κεφαλαίου και ψευτοσυντηρείται το μαραζωμένο «κράτος πρόνοιας», με την προσδοκία να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης προφανώς φτηνότερες, ανασφαλέστερες και ανασφάλιστες. Για να επιβληθεί το σχέδιο αυτό, πέρα από τις «μεταρρυθμίσεις», απαιτείται και η σταδιακή διάλυση των όποιων ελεγκτικών μηχανισμών προβλέπονταν έως τώρα: ποια Επιθεώρηση Εργασίας, ποιος ΟΑΕΔ, ποιες Εφορίες, ποιοι ελεγκτές ασφαλιστικών ταμείων; Ολα υπό κατάρρευσιν, ώστε ανεμπόδιστα να κερδοσκοπούν οι «δυνάμεις της αγοράς», κι ας καταστρέφουν μέρα με τη μέρα τη χώρα και ολόκληρες μερίδες της εργατικής τάξης, κι ας υποθηκεύουν βίαια το μέλλον των νεότερων γενεών - που, ευτυχώς, άρχισαν να τους παίρνουν χαμπάρι και να εξεγείρονται.

Πρόσφατα, ένας επιτυχημένος εκδότης συγκροτήματος αθλητικών εντύπων και ραδιοσταθμών, που ανοιγόκλεινε επιχειρήσεις ώστε να χάνονται τα ίχνη του (και με την ανοχή μεγάλου τραπεζικού συγκροτήματος, το οποίο τον είχε δανειοδοτήσει σκανδαλωδώς), συνελήφθη από τα συνδικάτα του Τύπου, πρώτον να μην έχει καν δηλωμένους τους εργαζόμενους στην επιχείρησή του -και συνεπώς να τους πληρώνει με «μαύρα»- και δεύτερον να έχει υπεξαιρέσει από τους μισθούς τους επί χρόνια, τεράστια ποσά που θα έπρεπε να είχε αποδώσει στα ταμεία τους (εν προκειμένω, στα ΤΣΠΕΑΘ, ΤΑΤΑ, ΤΑΙΣΥΤ, ΙΚΑ και ΕΔΟΕΑΠ). Αφήνουμε τα φορολογικά ζητήματα κατά μέρος. Εν πάση περιπτώσει, όμως, η υπόθεση θα έπρεπε να είχε προκαλέσει σοκ στις διοικήσεις του ΟΑΕΔ (που τα τοπικά του γραφεία απέχουν 2 τετράγωνα από την έδρα της επιχείρησης), του ΣΕΠΕ (που υποτίθεται ότι ελέγχει τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα) και, προφανώς, και των ίδιων των προαναφερόμενων ασφαλιστικών ταμείων. Αστεία πράγματα! Ποιος νοιάζεται σήμερα για την παραοικονομία και την εισφοροκλοπή των αφεντικών; Αρκεί να «δημιουργούν απασχόληση» και να πουλάνε «ανταγωνιστικά προϊόντα», τρομάρα μας.   

 

(Ελευθεροτυπία, 24/6/2006)

 

 

www.iospress.gr