Μεταχρονολογημένες "αποκαλύψεις"



"Σάλος από τις αποκαλύψεις του 'Νέμεσις'"
            ("Ριζοσπάστης", 13/12/2000)





Η Λιάνα Κανέλλη ύστερα από μια διαδρομή σε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ και το κεντροαριστεροδεξιό πολιτικό φάσμα, είναι πια βουλευτής των "κόκκινων" (όπως της αρέσει να αυτοπροσδιορίζεται). Παράλληλα εκδίδει και ένα έντυπο -την "Νέμεσιν"- στο οποίο προσπαθεί να αποκαλύψει τα σχέδια των δυτικών κατά της ορθοδοξίας και του έθνους. Πάνω απ' όλα, η Λιάνα Κανέλλη παλεύει να ξεμπροστιάσει τους λακέδες του ιμπεριαλισμού που βρίσκονται στην κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών. Για την κ. Κανέλλη τα πιο κακά πράγματα σήμερα στην Ελλάδα και τον κόσμο είναι ο εκσυγχρονισμός και η παγκοσμιοποίηση. Δικαίωμά της να πιστεύει ό,τι θέλει. Μπορεί, όμως, να δημοσιοποιεί μια προσωπική αλληλογραφία, προφανώς προϊόν υποκλοπής, για να δημιουργήσει με το ζόρι ένα "εθνικό σκάνδαλο" ; 

Ενα γράμμα (9/4/1998) της Μαργαρίτας Παπανδρέου προς το γιο της, τότε αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, δίνει την αφορμή στην κ. Κανέλλη να περάσει στα τηλεοπτικά παράθυρα ως κατέχουσα "δημοσιογραφική βόμβα", όπως είπε παρουσιάζοντάς την και ο Ν. Χατζηνικολάου. Σύμφωνα με όσα έγραψε και είπε η ίδια (και τα ευφάνταστα ρεπορτάζ που ακολουθούν τη σκέψη της), η επιστολή είχε δύο "αποκαλύψεις". Η πρώτη είναι η αρνητική γνώμη της κ. Παπανδρέου για στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, η πορεία του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου και "το προσωπικό στοίχημα που έβαλε η Μαργαρίτα στο δικό της ραντεβού (με τον Γιωργάκη πρωθυπουργό) με την Ιστορία" (όπως εκτιμά η Λ. Κανέλλη). Η δεύτερη "αποκάλυψη", που προσφέρεται και ως "αντιιμπεριαλιστικό" άλλοθι στη συνεργαζόμενη με το ΚΚΕ βουλευτή, είναι οι ύποπτες ...σχέσεις του υπουργού με τη μητέρα του, άρα και με τις αμερικάνικες υπηρεσίες. Οπως έγραψε με ενθουσιασμό και ο "Ελ. Τύπος" (12/12) ταυτιζόμενος με τους συλλογισμούς της, "η κ. Κανέλλη άφησε να εννοηθεί ότι πράκτορες της CIA είναι σύμβουλοι του Γ. Παπανδρέου".

Χωρίς τη δεύτερη "αποκάλυψη", η πρώτη θα αντιμετωπιζόταν απλώς ως ένα ακόμα κρούσμα κιτρινισμού του Τύπου που θα ενδιέφερε τα πειθαρχικά όργανα των δημοσιογράφων, τους ειδικευμένους στις συκοφαντικές δυσφημήσεις εισαγγελείς και την Επιτροπή του κ. Δαφέρμου. Ωστόσο, κανάλια και εφημερίδες μπήκαν στο χορό και έβαλαν πλάτη στην κ. Κανέλλη με το πρόσχημα ότι η υποκλαπείσα επιστολή άπτεται μείζονος εθνικού θέματος: Αν, δηλαδή, είναι ή δεν είναι ο Γιώργος Παπανδρέου "άνθρωπος των Αμερικάνων", υπεύθυνος "εθνικών υποχωρήσεων", "φιλότουρκος" κ.λπ. Από άποψη πολιτικής ουσίας και δεοντολογίας, πράγματι η κ. Κανέλλη θα είχε ίσως το δικαίωμα να κλέβει την προσωπική αλληλογραφία οποιουδήποτε φτάνει να μας έσωνε από μια εθνική καταστροφή. Εδώ λοιπόν είναι το θέμα μας. Είναι δυνατόν τόσοι και τόσοι "δεοντολόγοι" να αφήνουν να αιωρείται η "εθνική προδοσία" του Γιώργου και της Μαργαρίτας Παπανδρέου, χωρίς να έχουν μπει στον κόπο να διαβάσουν και να αξιολογήσουν το περίφημο ντοκουμέντο της "Νεμέσεως" ; Να μην έχουν καν αντιληφθεί ότι η κ. Κανέλλη πέφτει έξω έναν ολόκληρο χρόνο στην ανάλυσή της; Δηλαδή δεν πρόσεξε κανείς πως η βουλευτής γράφει ότι η Μ. Παπανδρέου έχει "φάει" τον Πάγκαλο ήδη από τον Απρίλιο του 1998 (ημερομηνία της κλεμμένης επιστολής), ενώ είναι γνωστό ότι η αποπομπή Πάγκαλου από το ΥΠΕΞ συνέβη τον Φεβρουάριο του 1999, μετά το φιάσκο Οτζαλάν; 

Ρητορικά τα ερωτήματα. Τα "επιβαρυντικά στοιχεία" κινούνται στα επίπεδα του δημοσιογραφικού καφενείου Τράγκα: Διαβάζει η "κόκκινη" βουλευτής τον κατάλογο των μελών της διοίκησης του Ιδρύματος Α. Παπανδρέου και συμπεραίνει ότι η Μαργαρίτα "εφοδιάζει το παιδί με φίλους όπως ο Α. Ρόντος ή η Φράνσες Τσάκωνα, ή με νομπελίστες και ανθρωπιστές της CIA, όπως ο Αμάρτια Σεν και ο Στάνλεϊ Σάινμπαουμ ή ο Εντβαρ Σεβαρντνάτζε στο ΙΑΠ". Ενα κουτσομπολιό μετατρέπεται σε συνωμοτικό δεδομένο: "Ολοι νομίζουν ότι τώρα η Μαργαρίτα βρίσκεται στον Καναδά για να συμπαρασταθεί στη Σοφία, ενώ είναι στις ΗΠΑ γιατί παντρεύεται η αδελφή της Εβελιν, παρακαλώ. Θαυμάστε ύφος και ίντριγκα", γράφει σε άλλο σημείο, υπογραμμίζοντας με νόημα ότι η κλεμμένη επιστολή είναι γραμμένη στα αγγλικά...

   (Ελευθεροτυπία, 16/12/2000)

www.iospress.gr