Από την 29η στην 4η Αυγούστου

"Χαλάνε τον κόσμο οι 'προοδευτικοί' των καναλιών επειδή ένας βουλευτής της ΝΔ όταν ήταν νέος πέρασε από την Οργάνωση 4η Αυγούστου."

(Δημήτρης Ρίζος, Αδέσμευτος, 14/9/2000)

Ασφαλώς δεν χρειαζόταν το "συντροφικό κάρφωμα" της Χρυσής Αυγής για να πληροφορηθούμε το νεοφασιστικό πολιτικό παρελθόν του βουλευτή Κιλκίς της Νέας Δημοκρατίας κ. Κώστα Κιλτίδη. Σχετικά δημοσιεύματα υπήρξαν ακόμα και πριν τις εκλογές στο Βήμα (Σοφία Γιαννακά, 13/2/2000) και στην Ελευθεροτυπία (Γιάννης Παντελάκης, 10/3/2000). Υπάρχουν και στο δικό μας αρχείο αποκαλυπτικά κείμενά του, τα οποία φιλοξενούνται στο περιοδικό του "κόμματος 4ης Αυγούστου" στη Θεσσαλονίκη ("Ελληνικόν Αύριον"), καθώς και ανταποκρίσεις για τη δράση του ως αρχηγού της νεοφασιστικής φοιτητικής παράταξης.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο νέος πολιτικός δεν εμφανίστηκε "μετανιωμένος" ούτε κάτω από τις φορτικές πιέσεις του Νίκου Χατζηνικολάου (Μέγκα, 12/9/2000). Παραδέχτηκε, μάλιστα, ότι προσχώρησε στο "Κόμμα της 4ης Αυγούστου" το 1973, δηλαδή την εποχή που μεσουρανούσε ο Πλεύρης, ως δεξί χέρι του πραξικοπηματία Λαδά. "Δεν πρόκειται να αρνηθώ ένα κομμάτι της ζωής μου", δήλωσε για εκείνη την περίοδο ο βουλευτής και εξήγησε ότι από τη δράση του με τους νεοφασίστες πήρε "το εθνοκεντρικό γνώρισμα".

Δικαίωμα βέβαια του κ. Κιλτίδη είναι να εμπνέεται από τον Μεταξά, από τον Πλεύρη, από τον Παπαδόπουλο. Ας κρίνουν οι ψηφοφόροι του. Απλώς δεν συμβιβάζονται όλα αυτά με την ιερή αγανάκτηση που έδειξε, όταν ένας από τους συμμετέχοντες στο πολιτικό μνημόσυνο στο Βίτσι ύψωσε το χέρι του χαιρετώντας φασιστικά. Πώς αλλιώς να χαιρετίσει τους ομοϊδεάτες του ο άνθρωπος; Η μόνη εξήγηση που μπορούμε εμείς να δώσουμε είναι ότι ο κ. Κιλτίδης, όπως και οι λοιποί παρευρισκόμενοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, διεκδικούν από τη Χρυσή Αυγή την πρωτοκαθεδρία σε μια εκδήλωση, η οποία μέχρι σήμερα κυλούσε ομαλά, μεταξύ ομοφρόνων. Πράγματι, τα τελευταία χρόνια, στην εκδήλωση "για τη συντριβή του εαμοσλαβοσυμμοριτοκομμουνισμού" συνυπήρχαν εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας με ακροδεξιούς κάθε είδους (βασιλόφρονες, χουντικούς, νεοναζί), χωρίς πρόβλημα. Μαζεύονταν και καναδυό πούλμαν με ομάδες κρούσης και επισκέπτονταν τα γειτονικά χωριά (Ξινό Νερό, Μελίτη), για να προκαλέσουν τους δημοκράτες κατοίκους της περιοχής. Κάθε χρόνο τα ίδια.

Βέβαια φέτος η εκπροσώπηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν σε επίπεδο τοπικών νομαρχιακών επιτροπών. Πέντε βουλευτές παρόντες και ένας έκτος έστειλε μήνυμα. Φαίνεται ότι η αποχώρηση του κ. Καρατζαφέρη δεν έχει απαλλάξει τον "μεσαίο χώρο" από νοσταλγούς της χούντας ή επίδοξους Χάιντερ. Όμως η παρουσία τόσων πολλών βουλευτών στη φετινή εκδήλωση στο Βίτσι υποδηλώνει ότι και η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρχίζει να αναθεωρεί την "παλαιοκαραμανλική" αποστασιοποίηση από τις γιορτές μίσους και αρχίζει να βλέπει φως στο βάθος της Πηγάδας.

Είναι ίσως χαρακτηριστικό και το σχετικό άρθρο του τέως προέδρου του Αρείου Πάγου, το οποίο φιλοξενήθηκε πρωτοσέλιδο στο Βήμα (9/9/2000). Ο κ. Κόκκινος, ο οποίος μετά τη συνταξιοδότησή του λειτουργεί ως θινκ τανκ της συντηρητικής παράταξης, αναλαμβάνει την υπεράσπιση όσων συγκεντρώθηκαν στο Βίτσι, επιχειρηματολογώντας με μια γλώσσα που θυμίζει εγχειρίδιο προπαγάνδας του '50. Τον όρο "γιορτές μίσους", κατά τον κ. Κόκκινο, έχει εμπνευστεί "η πολυμήχανη και ασυναγώνιστη στη διαστρεβλωτική εφευρετικότητά της προπαγάνδα του ΚΚΕ, για να συγκαλύψει τις πομπές του κόμματος του εγκλήματος και της προδοσίας". Φτάνει, μάλιστα, ο κ. Κόκκινος στο σημείο να γράψει ότι οι πεσόντες στο Βίτσι "είχαν προσωπικές εμπειρίες του κομμουνιστικού παραδείσου, γιατί είχαν ζήσει τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια σε κομμουνιστοκρατούμενες περιοχές." Μ' άλλα λόγια, είχαν ζήσει σε περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας την περίοδο της κατοχής, και δεν έκαναν παρέα με τους αγωνιστές των Ταγμάτων Ασφαλείας - συμπληρώνουμε εμείς τον συλλογισμό.

Ίσως, λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά σε μια συντεταγμένη αναθεώρηση της πολιτικής λήθης και συμφιλίωσης της περασμένης περιόδου, από αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους "νικητές" του εμφυλίου. Θα το δούμε σύντομα, στα "Δεκεμβριανά".

   (Ελευθεροτυπία, 16/9/2000)

www.iospress.gr