www.iospress.gr

IOSPRESS

27/02/10

  Λάθος αφορμή διάλεξαν για να στηρίξουν τις εκδόσεις «Αγρα» οι δεκάδες γνωστοί συγγραφείς, καλλιτέχνες και πανεπιστημιακοί που υπογράφουν τη σχετική ανακοίνωση. Γιατί βέβαια η απόλυση ενός εργαζόμενου δεν είναι η ευτυχέστερη στιγμή στην πορεία οποιασδήποτε επιχείρησης, πολύ περισσότερο μιας δικαιωμένης εκδοτικής προσπάθειας που απασχολούσε μέχρι σήμερα τη δημοσιότητα μόνο χάρη στην ποιότητα των βιβλίων της.
 

  Το χειρότερο είναι ότι για να δικαιολογήσουν αυτή την επιστράτευσή τους υπέρ ενός (ταλαντούχου και ποιοτικού εκδότη αλλά και) εργοδότη, του Σταύρου Πετσόπουλου και εναντίον ενός (επίσης χαρισματικού και αγωνιστή) εργαζόμενου, του Ντίνου Παλαιστίδη, οι υπογράφοντες επικαλούνται την ανάγκη να προστατευθούν οι εκδόσεις, με τις οποίες συνεργάζονται, «από τη συκοφάντηση και το διασυρμό». Ως «διασυρμό», δηλαδή, εκλαμβάνουν οι υπογράφοντες την οργανωμένη αντίδραση του Σωματείου και την υποστήριξη του απολυμένου από συνδικαλιστικές οργανώσεις και ομοσπονδίες!

  Ασφαλώς πολλοί από όσους υπογράφουν έχουν υιοθετήσει στα νιάτα τους τη γνωστή ρήση του Αλτουσέρ ότι ο συνδικαλισμός είναι «ο αμυντικός αγώνας» της εργατικής τάξης. Νά τους λοιπόν τώρα που αμφισβητούν το δικαίωμα των εργαζομένων να «αμυνθούν», να αντιδράσουν δηλαδή σε μια εργοδοτική πράξη, την οποία οι εργαζόμενοι θεωρούν αυθαίρετη. Εχουν μάλιστα οι υπογράφοντες διανοούμενοι έτοιμη και τη διέξοδο: «οι συνθήκες της απόλυσης θα κριθούν ασφαλώς από τα δικαστήρια». Αφήνουμε κατά μέρος το πολιτικό μήνυμα αυτής της θέσης, ότι δηλαδή οι συνδικαλιστικές διεκδικήσεις πρέπει να λύνονται δικαστικά. Αλλά δεν υποψιάζονται καν οι υπογράφοντες ότι αυτή τους η ανακοίνωση θα χρησιμοποιηθεί υπέρ της μιας πλευράς στα δικαστήρια; Και αφού δεν γνωρίζουν αυτές τις «συνθήκες απόλυσης» πώς προσφέρουν τόσο εύκολα τη μαρτυρία τους υπέρ του εργοδότη και κατά του απολυμένου;

  Πρόκειται ασφαλώς για πρωτοφανή κίνηση. Γνωρίζοντας προσωπικά κάποιους από τους υπογράφοντες την αποδίδουμε μόνο στη στενή τους σχέση και την εκτίμησή τους προς το πρόσωπο του εκδότη. Αλλά οι δημόσιες πράξεις έχουν και το κόστος τους. Μαζί με την ανάκληση της απόλυσης πρέπει να ξανασκεφτούν την άστοχη πρωτοβουλία τους και οι υπογράφοντες συνεργάτες της «Αγρας». Την ανακοίνωση των υποστηρικτών μπορεί κανείς να αναζητήσει στον ιστότοπο των εκδόσεων «Αγρα» (http://www.agra.gr/agra_news.html) και τις αντιδράσεις των εργαζομένων στο ειδικό ιστολόγιο (http://apolysiagra.wordpress.com).

  «Μια εθνικιστική οικονομική πρόταση για την Ελλάδα του 21ου αιώνα» κάνει στο τελευταίο τεύχος του ακροδεξιού περιοδικού «Patria» ο βουλευτής Σερρών του ΛΑ.Ο.Σ. Ηλίας Πολατίδης. Ξεχωρίζουν τρεις προτάσεις. Η μια αφορά την καταβολή ενός μέρους των μισθών των ελληνικών πληρωμάτων του ελληνόκτητου στόλου από …το κράτος (να φορτωθεί δηλαδή ο φορολογούμενος ένα τμήμα από τα λειτουργικά έξοδα της συμπαθούς τάξης των εφοπλιστών). Η δεύτερη, τη δημιουργία πυρηνικών εργοστασίων (παράλληλα με την «αξιοποίηση» του περιβαλλοντοκτόνου λιγνίτη). Η τρίτη, τέλος, την οριστική και πλήρη κατάργηση των ...επιδομάτων ανεργίας. Εκατό τοις εκατό φιλολαϊκή πολιτική, με άλλα λόγια!

 

20/02/10

  Η ελληνική γραφειοκρατία δεν φημίζεται για την αξιοπιστία της. Από τον κανόνα αυτό δεν εξαιρείται βέβαια η αυτοδιοίκηση. Αλλά αυτό που συνέβη στον δημότη Καλλιθέας Κυριάκο Νικολάου ξεπερνά τα συνήθη "λάθη" και τις "ολιγωρίες" που συναντάμε όλοι στις καθημερινές δοσοληψίες με τις παντοειδείς υπηρεσίες. Η σύζυγος του κ. Νικολάου Καίτη Αναγνωστοπούλου έτυχε να ζητήσει ένα "πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης" από το Δήμο Καλλιθέας όπου είναι γραμμένοι και οι δύο. Με έκπληξη διαπίστωσαν ότι το πιστοποιητικό αναφέρει πως ο κ. Νικολάου "μεταδημότευσε στο Δήμο Αρτεμισίων Νομού Ζακύνθου με την 66/28.6.2002 Απόφαση του Δημάρχου Καλλιθέας".
 

  Αλλά ο κ. Νικολάου ουδέποτε ζήτησε να πραγματοποιηθεί αυτή η μεταδημότευση, ούτε έχει καμιά σχέση με τον Δήμο Αρτεμισίων ή και τον Νομό Ζακύνθου. Μέχρι σήμερα κατοικεί και ψηφίζει στην Καλλιθέα και "αφελώς" πίστευε ότι παραμένει δημότης της. Οπως ήταν φυσικό, έσπευσε στον Δήμο για να ενημερωθεί σχετικά. Δεν του δόθηκε, όμως, καμιά ικανοποιητική απάντηση. Υποχρεώθηκε, λοιπόν, να κάνει αίτηση προς την Διευθύντρια του Γραφείου Δημοτική Κατάστασης, με την οποία ζητεί να του χορηγηθεί "αντίγραφο της παράτυπης και καταχρηστικής πράξης μεταδημότευσης από τον Δήμο Καλλιθέας του οποίου είμαι δημότης από το 2000, στον Δήμο Αρτεμισίων Ζακύνθου που έγινε στις 28.6.2002, χωρίς τη θέλησή μου και εν αγνοία μου. Επίσης θέλω αντίγραφο της αίτησης μεταδημότευσης στη Ζάκυνθο για να διαπιστωθεί ποιός τη ζήτησε και υπέγραψε χρησιμοποιώντας το όνομά μου".

  Υπάρχει και συνέχεια. Ο κ. Νικολάου θυμήθηκε ένα ακατανόητο γραπτό μήνυμα που είχε λάβει προ καιρού στο κινητό του: "Η αίτησή σας με αρ. φακέλου 1079767 που υποβλήθηκε στις 23.7.2009 ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Μπορείτε να παραλάβετε το έγγραφο που ζητήσατε από το ΚΕΠ που επιλέξατε. Υπ. ΕΚΕΡ" (βλ. φωτό). Το μήνυμα ήταν ακατανόητο, διότι ο κ. Νικολάου δεν είχε υποβάλει κανενός είδους αίτημα σε κάνε΄να ΚΕΠ της χώρας. Απευθύνθηκε, λοιπόν, και στα κεντρικά γραφεία των ΚΕΠ για να μάθει ποιό ήταν αυτό το έγγραφο που είχε υποτίθεται παραγγείλει. Μάταιος κόπος. Τα ΚΕΠ δεν ήταν δυνατόν να του δώσουν άμεση απάντηση και έστειλαν την "αναφορά" του κ. Νικολάου προς τον "Ερμή", δηλαδή την "Εθνική Πύλη Δημόσιας Διοίκησης" για τα περαιτέρω.

  Ο κ. Νικολάου ζήτησε να βρει άκρη και από το Δήμο Αρτεμισίων Ζακύνθου. Στα δικά τους βιβλία με αυτή την πράξη (66) και σ' αυτή την ημερομηνία (28.6.2002) εμφανίζεται κάποιος ονόματι Ξένος. Το ερώτημα είναι αν κι αυτός ο Ξένος έκανε μεταδημότευση από την Καλλιθέα στη Ζάκυνθο και πώς είναι δυνατόν να "φεύγει" η ίδια πράξη με κάποιο όνομα από την Καλλιθέα και να φτάνει με άλλο στη Ζάκυνθο. Αλλά και πώς είναι δυνατόν να δέχεται τέτοιου είδους διπλοεγγραφή το ηλεκτρονικό σύστημα του υπουργείου Εσωτερικών; Μήπως η περίπτωση αυτή είναι χρήσιμη για να ανακαλυφτεί (εφόσον υπάρχει) κάποιο κενό στην ασφάλεια των σχετικών ηλεκτρονικών συστημάτων;

 

13/02/10

  Από τον Νίκο Μάλλιαρη, παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και πρώην γραμματέα του Δ.Σ. ΠΣΑΠ λάβαμε την ακόλουθη επιστολή: "Σχετικά με την εμπεριστατωμένη και ενδιαφέρουσα παρουσίαση του θέματος 'Σκυλιά και αστυνόμευση στα γήπεδα' (31.1.2010), θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: Οι ποδοσφαιριστές Α’ και Β’ κατηγορίας, διά του συνδικαλιστικού τους φορέα, ΠΣΑΠ, είχαν πρωτοστατήσει την αγωνιστική περίοδο 1978-79 στην απόσυρση του νομοσχεδίου που προέβλεπε την αστυνόμευση των γηπέδων με σκύλους. Μάλιστα, είχαν προτείνει στους τότε συναρμόδιους υπουργούς και τα πολιτικά κόμματα τη συνεργασία με τους φορείς του ποδοσφαίρου και των φιλάθλων".
 

  "Μπροστά στην άρνηση της κυβέρνησης, ο ΠΣΑΠ δημιούργησε το 1980 την Επιτροπή Καλλιέργειας Αθλητικού Πνεύματος, αποτελούμενη από εκπροσώπους ποδοσφαιριστών, διαιτητών, προπονητών, παραγόντων, δημοσιογράφων, κοινωνιολόγων, ψυχολόγων και φιλάθλων, η οποία μελέτησε το φαινόμενο του οπαδισμού και του φανατισμού, που δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή μορφή βιαιοτήτων μέσα και έξω από τα γήπεδα. Πρότεινε, δε, με σχετικό υπόμνημα, λύσεις στις κυβερνήσεις της εποχής, οι οποίες όμως, όχι μόνο δεν θέλησαν να συμμετάσχουν διά εκπροσώπων τους, αλλά αγνόησαν παντελώς τις προτάσεις μας".

  "Από τότε, επέλεξαν την... οδό της άκρατης καταστολής, η οποία όμως δεν αντιμετώπισε τις ήπιας μορφής βιαιότητες, βωμολοχίες και μικροσυμπλοκές της εποχής, αλλά συνέβαλε στην έξαρση του φαινομένου, με αποτέλεσμα τις οξύτατες βιαιότητες και τις δολοφονίες μεταξύ οπαδικών στρατών που παρακολουθούμε στις μέρες μας. Η απόφαση, δε, της σημερινής κυβέρνησης να καταφύγει στην πιο ακραία μορφή καταστολής, χρησιμοποιώντας σκύλους κατά ανθρώπων, όχι μόνο δεν θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά θα το οξύνει κι άλλο".

  "Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας εφαρμόζουν κατασταλτικές μεθόδους, παρότι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η απαξιωτική στάση του πρώην πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή στην πρωτοβουλία των παλαιμάχων ποδοσφαιριστών (Λάκης Νικολάου, Γιώργος Κούδας, Νεοτάκης Λουκανίδης, Πέτρος Καραβίτης, Νίκος Σαργκάνης, Δημήτρης Σαραβάκος, Μίμης Παπαϊωάννου, Κώστας Αϊδινίου, Γιάννης Βένος, Νίκος Μάλλιαρης, Κυριάκος Καραταΐδης) όταν του ζήτησαν με σχετική επιστολή να τον συναντήσουν και να συστρατευθούν στην εξυγίανση του ποδοσφαίρου, κάτι που είχε εξαγγείλει ο ίδιος μετά τη δολοφονία του οπαδού του Παναθηναϊκού, Μιχάλη Φιλόπουλου, το 2007 στα επεισόδια της Παιανίας ανάμεσα στις οπαδικές στρατιές Παναθηναϊκών και Ολυμπιακών".

  Με αφορμή το ίδιο δημοσίευμα, μάς γράφει και ο Παναγιώτης Κουρκουμέλης: "Οταν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη γνώση και την επιστήμη για να εφεύρει νέους τρόπους καταστολής και καταστροφής της υπόστασης είναι απλά ανώμαλος. Οταν όμως χρησιμοποιεί την ίδια τη φύση απλά δεν είναι άνθρωπος. Αν χρησιμοποιείς ένα ον με 'κατώτερη' νόηση ενάντια στον συνάνθρωπό σου τι θα σε σταματούσε να χρησιμοποιήσεις παιδιά σαν ασπίδα για τους μπάτσους; Γιατί όχι να γαλουχήσεις στρατιές παιδιών στα βίαια πρότυπα σου; Τους αυριανούς 'σκύλους' της ευταξίας. [...] Η κοινωνία μας – όχι μόνον η Ελληνική – μοιάζει με τη σύγχρονη ιατρική, είναι συμπτωματική. Κανένας δε απευθύνεται στις αιτίες παρά μόνο προσπαθεί να καταστείλει τα συμπτώματα, είτε υγιή είτε παθογόνα. Ενα ερώτημα μένει: άντε οι βαυκαλισμένοι θεατές των δελτίων δεν αντιλαμβάνονται τόσα χρόνια τους τετράποδους ναρκομανείς, οι φιλόζωοι γιατί δεν ακούγονται;"

06/02/10

  «Μόλις 3.155.880 ευρώ κοστίζουν οι παρελάσεις», ξιφουλκεί το εθνικά σκεπτόμενο «Παρόν» (31/1), διαμαρτυρόμενο που -ελέω λιτότητας- τα τανκς αποσύρονται από τους δρόμους (και) στις εθνικές επετείους. Στο πλευρό του χειμαζόμενου λαουτζίκου ο Μάκης Κουρής, όπως πάντα. Από κοντά κι ο μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας, που εγκαλεί την κυβέρνηση επειδή «δεν αναλογίζεται πόσο εξυψώνεται το εθνικό φρόνημα του λαού» στη θέα των αρμάτων. «Ο Ελληνας», διακήρυξε ο σεπτός ιεράρχης, «χωρίς ψωμί ζει». Μόνο με πεζοπόρα, όμως, τη βγάζει δεν τη βγάζει.
 

  Οφειλόμενη επανόρθωση: αυτός που έγραψε το πρωτοσέλιδο άρθρο της «Ελεύθερης Ώρας» που τσιτάραμε την προηγούμενη εβδομάδα («Το μαύρο ‘χάπενινγκ’», «Ε» 30/1/10) δεν ήταν ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος αλλά ο γιος του -και διευθυντής της εφημερίδας- Γιώργος Μιχαλόπουλος.

  «Ουδέν κακόν αμιγές καλού», είναι η εκτίμηση του Σπύρου Ζουρνατζή, μόνιμου αρθρογράφου του «Ελεύθερου Κόσμου», για την προφυλάκιση του αρχισυντάκτη του Δημήτρη Παπαγεωργίου μετά τη ρατσιστική επιδρομή στο μετρό της Πανόρμου. «Διότι χάρις στην σωματική και δικαστική κακοποίηση του Δημήτρη επετεύχθη εντός εικοσιτετραώρου έστω και άτυπο Μέτωπο του Εθνικιστικού χώρου. Πρώτη Γραμμή (Πλεύρηδες), Εθνική Συμμαχία (Μιχαλόπουλος), Πατριωτική Συμμαχία (Ζαφειρόπουλος) αλά μπρατσέτα εναντίον του κοινού αντιπάλου» (31/1). Ο πάλαι ποτέ «υφυπουργός Τύπου» της χούντας θα μπορούσε να προσθέσει στη λίστα τον ίδιο τον Καρατζαφέρη, στελέχη και βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ., το «Ρεσάλτο» του Θύμιου Παπανικολάου και δυο τουλάχιστον ιεράρχες (Καλαβρύτων Αμβρόσιος και Κονίτσης Ανδρέας), που έσπευσαν επίσης να καταδικάσουν τη «δίωξη» του «πατριωτικού χώρου».

  Από τις δηλώσεις επώνυμων παραγόντων για το ζήτημα, η στήλη ξεχωρίζει αυτή του πανεπιστημιακού Χρήστου Γούδη, προέδρου του κομματικού ινστιτούτου του ΛΑ.Ο.Σ.: «Τα πρόφατα γεγονότα στην Πανόρμου», διαβάζουμε εκεί, ήταν «συρράξεις μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών-εποίκων». Ως γνωστόν, αυτοί που δέχτηκαν την επίθεση των «αυτόνομων εθνικιστών» δεν ήταν κάποιοι μετανάστες αλλά η τοπική ΕΛΜΕ, δυο συνδικάτα νοσοκομειακών, ένας σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, ένας τοπικός-πολιτιστικός και μια αντιρατσιστική οργάνωση. Για τον κ. καθηγητή και το κόμμα του, όμως, «πας μη εθνικόφρων βάρβαρος»…

  Κατά τα άλλα, στον «εθνικό χώρο» μόλις τώρα πήραν είδηση πως η προσφιλής τους ποινικοποίηση της κουκούλας (που ο ίδιος ο Καρατζαφέρης εισηγήθηκε) μετατρέπει σε κακούργημα την απλή συμμετοχή σε κάποια συγκέντρωση όπου συμβαίνουν, γενικώς, επεισόδια – όπως εξηγούσαμε σε τούτη τη στήλη εδώ και μήνες («Ε» 2.5.09). Για αλλαγή στάσης απέναντι στο αντιδημοκρατικό αυτό νομοθέτημα, βέβαια, ούτε λόγος. Το πρόβλημα για τους «πατριώτες» είναι πως, εκτός από τους συνήθεις αναρχοκομμουνιστές, τη δρακόντεια διάταξη δοκιμάζουν τώρα κι οι «δικοί τους». Πιστός στις αρχές του, ο ΣΥΝ αποδοκίμασε αντίθετα την ενεργοποίηση του νόμου κατά των αντιπάλων του, ξεκαθαρίζοντας πως «επιμένει στην άμεση κατάργησή του» («Αυγή» 26/1).

  Ως βασικό πρόβλημα της "υπόθεσης Δραγώνα", ο καθηγητής Στάθης Καλύβας καταγγέλλει ...«το γεγονός πως οι δημοσιογράφοι του 'Ιού' της Ελευθεροτυπίας γίνονται αποδεκτοί ως υπερασπιστές της ελεύθερης επιστημονικής έρευνας σε θέματα που άπτονται της εθνικής ταυτότητας» ("The Athens Review of Books", 2/2010). Άδικά τον διαφημίζουν οι διώκτες της "εθνομηδενίστριας" στις ιστοσελίδες τους;