Η ΑΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
 

«Νόμιμον», «ηθικόν» και ασυμβίβαστο

Η αναπάντεχη αποκάλυψη ότι το σκάνδαλο του Βατοπεδίου συνδέεται με το σκάνδαλο των υποκλοπών φέρνει ξανά στην επικαιρότητα το φάκελο της υπόθεσης Τσαλικίδη. Και ίσως είναι ο πιο σημαντικός φάκελος απ' αυτούς που μπήκαν στο αρχείο και πρέπει πάλι να ανοίξουν.
 

Από την περασμένη Τρίτη η υπόθεση της Εξεταστικής Επιτροπής μπήκε σε ένα πολύ δύσκολο μονοπάτι: Μια απλή ερώτηση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γρηγόρη Νιώτη προς τον εξεταζόμενο Γιώργο Βουλγαράκη άνοιξε πρώτη φορά το ζήτημα των σχέσεων της υπόθεσης Βατοπεδίου με άλλες υποθέσεις που έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη και ειδικά με το κορυφαίο σκάνδαλο της μεταπολιτευτικής περιόδου, την υπόθεση των υποκλοπών.

Η υπόθεση αυτή, που έκλεισε με ένα πρωτοφανές κουκούλωμα, άφησε πίσω της έναν νεκρό, τον Κώστα Τσαλικίδη, για τον οποίο κανείς από όσους έχουν μελετήσει την υπόθεση δεν έχει πειστεί ότι αυτοκτόνησε.

Και τώρα αποκαλύπτεται ότι ο άνθρωπος που ανέλαβε τη νομική υποστήριξη των συγγενών του άτυχου στελέχους της Vodafone υπήρξε διορισμένος σύμβουλος του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Βουλγαράκη.

Μπορεί ο κ. Βουλγαράκης να μη μείνει στην ιστορία για τις επιδόσεις του στις θέσεις που τοποθετήθηκε από τον κ. Καραμανλή, οπωσδήποτε όμως όλοι θα θυμούνται τη ρήση του «το νόμιμον είναι και ηθικόν».

Είχε επίσης την ατυχία να συνδέσει το όνομά του με διαδοχικές κυβερνητικές αστοχίες στο πόστο που βρισκόταν κάθε φορά: Μετά τις υποκλοπές ακολούθησε η υπόθεση των Πακιστανών. Αλλά και όταν του προσέφερε ο πρωθυπουργός το υπουργείο Πολιτισμού για να ξεμπλέξει, έπεσε πάνω στην υπόθεση Ζαχόπουλου, ενώ συνέδεσε το όνομά του με την εγκατάλειψη της Αρχαίας Ολυμπίας και την καταστροφή του Κρόνιου Λόφου. Και μόλις βρήκε καταφύγιο στο υπουργείο Ναυτιλίας, έσκασε η υπόθεση του Βατοπεδίου και ρίχτηκε φως στις ιδιαίτερες επιχειρηματικές του δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί σε παραίτηση από το θώκο του.

Αλλά ο πολιτικός -όπως κάθε άνθρωπος- έχει δικαίωμα να σφάλλει. Δεν κινδυνεύει παρά να του καταλογιστούν πολιτικές και όχι ποινικές ευθύνες. Αρκεί να τηρεί τους νομικούς, επομένως (κατά τον κ. Βουλγαράκη) και ηθικούς κανόνες.

Με οδηγό αυτή την τοποθέτηση θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε την ανάμειξη του κ. Βουλγαράκη, των οικείων του και ορισμένων συνεργατών του στις υποθέσεις που απασχολούν σήμερα την κοινή γνώμη και τη Βουλή. Κάποια από τα στοιχεία αυτά θα θεωρηθούν από ορισμένους απλές συμπτώσεις. Εμείς τα θεωρούμε μια σειρά από διαδοχικά «ασυμβίβαστα». Και ίσως μ' αυτό τον τρόπο γίνει φανερό ότι το «νόμιμον» δεν είναι πάντοτε «ηθικόν», ειδικά όταν αναφέρεται στην άσκηση της δημόσιας εξουσίας.

Βέβαια, τα ζητήματα «ηθικής» είναι πάντοτε προσωπικά. Ομως ορισμένα «ασυμβίβαστα» μπορεί να οδηγήσουν σε καταστάσεις όπως αυτή που ζούμε σήμερα.

1. Μια πολιτική οικογένεια

Από πού κι ώς πού δικαιούμαστε να ασχολούμαστε με τους οικείους ενός πολιτικού; Κοινός τόπος των δηλώσεων του ίδιου, της γυναίκας του, του γαμπρού του και του πεθερού του είναι ότι ο ένας δεν έχει καμιά σχέση με τη δραστηριότητα του άλλου και ότι οπωσδήποτε ο μόνος που ασχολείται με την πολιτική είναι ο ίδιος ο πρώην υπουργός. Αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια πολιτική οικογένεια. Τα δύο αδέλφια Πελέκη που εξετάστηκαν, ο Δημήτριος και η Αικατερίνη, δεν είναι απλά δύο επαγγελματίες, δικηγόρος ο ένας και συμβολαιογράφος η άλλη. Είναι στελέχη της Νέας Δημοκρατίας από τα μαθητικά και τα φοιτητικά τους χρόνια. Η κυρία Βουλγαράκη υπήρξε ηγετικό στέλεχος της ΔΑΠ, την ίδια περίοδο με τον σημερινό υπουργό Μεταφορών Κωστή Χατζηδάκη, ενώ ο Δημήτριος Πελέκης ήταν υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2007, στον νομό Αιτωλοακαρνανίας. Σύμφωνα με την κατάθεση του πατέρα Πελέκη, «ο υιός μου ειδοποιήθηκε ξαφνικά στις 22 Αυγούστου του 2007 να κατέβει στην Αιτωλοακαρνανία, έκανε μια προεκλογική περίοδο 18 ημερών, πήρε 13.000 σταυρούς και επέστρεψε, ενώ όσον αφορά την κόρη μου θέλω να ξέρετε ότι ο υπουργός κάνει τη δουλειά του και εμείς κάνουμε τη δουλειά μας...».

Αυτά είναι γνωστά. Λιγότερο γνωστό είναι ότι και ο πατέρας Πελέκης είναι κορυφαίο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Δεν το λέμε εμείς. Το αποκαλύπτει ο ίδιος στον πρόλογο βιβλίου που έγραψε το 1988 για να προετοιμάσει τη δική του συμμετοχή στις εκλογές: «Ο Διονύσιος Πελέκης είναι μέλος της Ο.Κ.Ε. Δικαιοσύνης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και δραστηριοποιείται ως στέλεχος αυτής στον νομό Αιτωλοακαρνανίας εν όψει των προσεχών βουλευτικών εκλογών».

2. Μια στενά δεμένη οικογένεια

Απαντώντας με οργισμένο ύφος στην «Ε», μετά τις πρώτες αποκαλύψεις για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου πριν από ενάμιση χρόνο, στις 4/7/07, η κυρία Αικατερίνη Πελέκη υποστήριζε τα ακόλουθα: «Ο υπουργός σύζυγός μου Γεώργιος Βουλγαράκης είναι παντελώς άσχετος με το θέμα. Είναι καθαρά μικρόψυχη η ανάμιξη του ονόματός του». Παρόμοια θέση διατύπωσε σε κάθε ευκαιρία ο αδελφός της και ο πατέρας της.

Ομως σε όλα αυτά τα δεκάδες συμβόλαια που έχει συντάξει η κυρία Πελέκη, όχι μόνο υπογράφει με τη σφραγίδα «Αικατερίνη Πελέκη-Βουλγαράκη», αλλά στο κείμενο των συμβολαίων σπεύδει να αναφέρει τον εαυτό της ως «Αικατερίνη Διονυσίου Πελέκη σύζυγο Γεωργίου Βουλγαράκη», κάτι που ασφαλώς είναι δική της επιλογή και δεν επιβάλλεται από τον ισχύοντα νόμο για το οικογενειακό δίκαιο.

Επομένως είναι μάλλον άστοχο το παράπονο που διατύπωσε στην εξεταστική επιτροπή, απαντώντας στον Μάρκο Μπόλαρη του ΠΑΣΟΚ: «Σας παρακαλώ να μη με αναφέρετε "σύζυγο του υπουργού". Είμαι η συμβολαιογράφος που έκανε τα συμβόλαια. Αυτή η ταύτιση που κάνετε είναι άδικη για μένα και για τον σύζυγό μου». Την ταύτιση την επέλεξε η ίδια.

Αλλά και ο αδελφός της Δημήτριος Πελέκης, στο βιογραφικό του που φιλοξενείται ακόμα στην επίσημη ιστοσελίδα της Νέας Δημοκρατίας προβάλλει το εξής αναπάντεχο προσόν: «Συστέγαση και συνεργασία με την συμβολαιογράφο αδελφή μου Κατερίνα Πελέκη-Βουλγαράκη».

Από τη δική του πλευρά, ο κ. Βουλγαράκης ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη της οικογένειας Πελέκη προς το πρόσωπό του:

- Στις 24/8/04 ως υπουργός Δημόσιας Τάξης διορίζει τον Δημήτριο Πελέκη στη θέση μέλους της «Ομάδος Διοίκησης Εργου για τη διαμόρφωση πλαισίου δράσης αντεγκληματικής πολιτικής» του υπουργείου.

- Στις 9/2/05 ανανεώνει το διορισμό του Δημητρίου Πελέκη.

- Στις 20/1/06 ανανεώνει δεύτερη φορά το διορισμό του Δ. Πελέκη.

- Στις 5/5/06 ανανεώνεται ο διορισμός του κ. Δημητρίου Πελέκη, αυτή τη φορά όμως από τον κ. Πολύδωρα, διότι ο κ. Βουλγαράκης είχε ήδη μεταφερθεί στο ΥΠΠΟ.

- Στις 29/8/06, ως υπουργός Πολιτισμού πλέον ο κ. Βουλγαράκης διορίζει «ως τρίτο μέλος του Συμβουλίου Εκκαθάρισης του "Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης - Θεσσαλονίκη '97"» τον τρίτο αδελφό Πελέκη, Αλέξιο, επίσης δικηγόρο.

Για την αμοιβή του εκκαθαριστή προβλέπεται ότι «θα καθορισθεί με μεταγενέστερη κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομίας και Πολιτισμού».

- Στις 4/10/2006 συγκροτήθηκε από τον κ. Βουλγαράκη στο ΥΠΠΟ νομοπαρασκευαστική επιτροπή με αντικείμενο την καταπολέμηση της αρχαιοκαπηλίας. Μέλος της ορίστηκε ο Διονύσιος Πελέκης.

- Στις 10/10/2006 συγκροτήθηκε πάλι από τον κ. Βουλγαράκη το νέο δ.σ. του Μουσείου Λαϊκών Οργάνων - Κέντρου Εθνομουσικολογίας. Μέλος ορίστηκε πάλι ο Διονύσιος Πελέκης.

Το συμπέρασμα του κοινού θνητού είναι ότι ο κ. Βουλγαράκης, σε όποιο κυβερνητικό πόστο και αν τοποθετήθηκε, εμπιστεύθηκε την επιστημονική και πολιτική κατάρτιση της οικογένειας Πελέκη. Πάνω απ' όλα, όμως, επιβεβαιώνεται η πολιτική συνεργασία της οικογένειας.

3. Η πολιτική άποψη της οικογένειας

Οπως είπαμε, ο Διονύσιος Πελέκης είναι πολιτικό στέλεχος. Αρθρογραφεί, μάλιστα, στην «Εστία», με μαχητικό πνεύμα και πάντα στο πλαίσιο της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης. Επισημαίνουμε ένα άρθρο του με αφορμή τη συζήτηση για την αναθεώρηση του συντάγματος που δημοσιεύτηκε σε τέσσερις συνέχειες τον Αύγουστο του 2006. Ο λόγος που ξεχωρίζουμε αυτό το κείμενο είναι ότι έχει εξαιρετική συνάφεια με τα ζητήματα που προέκυψαν στην υπόθεση του Βατοπεδίου. Αφού υποστηρίζει με θέρμη την ιδιωτική εκπαίδευση και ζητά να είναι δωρεάν η εκπαίδευση μόνο στους Ελληνες και τους «ελληνικής καταγωγής» και όχι στους αλλοδαπούς, ο κ. Πελέκης ζητά τη θεσμική θωράκιση του αβάτου του Αγίου Ορους και μπαίνει στα πιο ενδιαφέροντα ζητήματα:

«Επί συνόλου 132,5 εκατομμυρίων στρεμμάτων της επιφανείας της ελληνικής επικρατείας, περίπου 85 εκατ. στρέμματα θεωρούνται συλλήβδην δάση και δασικές εκτάσεις. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ δάσους και δασικής εκτάσεως, όπως η έννοια αυτή κρίνεται και εφαρμόζεται από τις καταδυναστεύουσες τον Ελληνα δασικές υπηρεσίες εν Ελλάδι. Επιβάλλεται, λοιπόν, να προσδιορισθούν επακριβώς κατά δασαρχείον πόσα στρέμματα είναι τα δάση και πόσαι αι δασικαί εκτάσεις». Σε άλλο σημείο, ο κ. Πελέκης υποστηρίζει ότι κατά τη σύνταξη του νόμου για τα δάση «δεν θα πρέπει να μετάσχουν δασικοί υπάλληλοι, διότι παγίως μέχρι σήμερον παγιδεύουν τις ηγεσίες του υπουργείου, δι' ενθέσεως διατάξεων που εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες».

Αυτές οι απόψεις έχουν ξεχωριστή σημασία, διότι, όπως έχει ισχυριστεί δημόσια ο Διονύσιος Πελέκης, ο ίδιος έχει «χειριστεί» τις υποθέσεις της Μονής Βατοπεδίου στα γνωμοδοτικά όργανα. «Χειρίστηκα εγώ το θέμα των γνωμοδοτήσεων του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων», δηλώνει στον Alpha ήδη από τον Αύγουστο (28/8/08).

Και όπως έχουμε σημειώσει αλλού, («Με τη σφραγίδα του Πορθητή», 7/9/08), το πρόβλημα με την ανάμειξη της οικογένειας Πελέκη στην υπόθεση του Βατοπεδίου δεν είναι ότι κάποια μέλη της εισέπραξαν (όσοι εισέπραξαν) τη νόμιμη αμοιβή τους.

Το πρόβλημα είναι ότι σ' αυτή την ιστορία η οικογένεια του υπουργού σύσσωμη υποστήριξε τα συμφέροντα της Μονής, τα οποία βρίσκονταν στον αντίποδα των συμφερόντων του Δημοσίου, αλλά αντιμετωπίστηκαν ως ταυτόσημα. Το παραδέχτηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια η κυρία Πελέκη: «Εάν εγώ απέναντί μου δεν είχα δύο νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και είχα έναν ιδιώτη, δηλαδή εάν δεν είχα αυτή την ασφάλεια -και μιλάω με το δημόσιο και από τις δύο μεριές- δηλαδή αν (υπήρχε απ' τη μία) το κράτος και (από την άλλη) ένα ίδρυμα ενός ιδιώτη, δεν υπήρχε περίπτωση να δεχθώ να κάνω αυτά τα συμβόλαια».

Ετσι εξηγείται και η εμμονή της Μονής στον Διονύσιο Πελέκη, την οποία παραδέχεται ο ίδιος: «Για δικούς τους λόγους οι μοναχοί, παρά του ότι είχαν άλλους δικηγόρους, θέλησαν οι ανταλλαγές να γίνουν με τη δική μου επίβλεψη». Μια ομολογουμένως αφοπλιστική παραδοχή.

4. Οι φίλοι της οικογένειας

Σύμφωνα με την αποκάλυψη του κ. Νιώτη στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, ο Δημήτριος Πελέκης διορίστηκε από τον κ. Βουλγαράκη στις 9/2/05 (ΦΕΚ 217) σε επιτροπή του υπουργείου. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ επισήμανε την παρουσία στην ίδια επιτροπή του ονόματος του Θεμιστοκλή Σοφού και ρώτησε τον εξεταζόμενο πρώην υπουργό πώς εξηγεί το διορισμό του μετέπειτα δικηγόρου της οικογένειας Τσαλικίδη. Ο κ. Βουλγαράκης δήλωσε παντελή άγνοια και του ονόματος και του προσώπου και του διορισμού. Οποιος θέλει τον πιστεύει.

Αλλά και ο κ. Σοφός υποστήριξε ότι δεν γνωρίζει τον κ. Βουλγαράκη (για τον Πελέκη δεν ρωτήθηκε), ενώ σε γραπτή δήλωσή του υποστήριξε ότι η συμμετοχή του στην ομάδα αυτή του υπουργείου «διήρκεσε μέχρι την 14 Απριλίου 2006, οπότε και παραιτήθηκα από την ιδιότητά μου αυτή».

Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Αναζητήσαμε όλα τα σχετικά ΦΕΚ. Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι το όνομα του Θεμιστοκλή Σοφού επανέρχεται σε όλες τις σχετικές αποφάσεις του κ. Βουλγαράκη. Και πιο συγκεκριμένα:

- Στις 24/8/04 (ΦΕΚ 1323)

- Στις 9/2/05 (ΦΕΚ 217)

- Στις 20/1/06 (ΦΕΚ 113)

Η πρώτη σχετική απόφαση που δεν περιλαμβάνει το όνομα του κ. Σοφού φέρει ημερομηνία 5/5/06 και έχει την υπογραφή πλέον του κ. Πολύδωρα, διότι ο κ. Βουλγαράκης είχε ήδη μετακομίσει στο υπουργείο Πολιτισμού.

Οσο για την παραίτηση του κ. Σοφού, αυτή έγινε πολύ όψιμα και αφού είχε διαρρεύσει το κρίσιμο διάστημα Φεβρουάριος-Απρίλιος 2006, όπου έδρασαν όσοι είχαν συμφέρον στη συγκάλυψη της υπόθεσης.

5. Ο άλλος Εφραίμ

Αλλη μια σύμπτωση από τις πολλές που συναντάμε αυτές τις μέρες. Οι δικηγορικές οικογένειες Πελέκη και Σοφού συναντιούνται σε έναν άλλο Εφραίμ. Πρόκειται για την υπόθεση της Μονής του Οσίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη. Ο Διονύσιος Πελέκης και ο Θέμης Σοφός συνεργάστηκαν ως δικηγόροι της μονής κατά του τότε μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα και έπειτα από μεγάλη δικαστική μάχη πέτυχαν την καταδίκη, την καθαίρεση και τη φυλάκισή του. Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης βρισκόταν η διαχείριση του πλούτου που συγκεντρώνεται στη Μονή από τους πολυάριθμους προσκυνητές και δωρητές.

Σημαντικό ρόλο στην υπόθεση έπαιξαν μαγνητοφωνημένα αποσπάσματα από συνομιλίες του μητροπολίτη που είχαν υποκλαπεί και μεταδόθηκαν από τηλεοπτικές εκπομπές, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί η θέση του κατηγορούμενου με «ροζ» αιτιάσεις.

Στην πραγματικότητα οι δικηγορικές οικογένειες Πελέκη και Σοφού συνεργάζονται στενά. Η από κοινού υπεράσπιση της Μονής Εφραίμ δεν είναι κι αυτή συμπτωματική. Από το 1999 έχει ιδρυθεί σωματείο με την επωνυμία «Σύλλογος φίλων της Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και του Αγίου Εφραίμ Ν. Μάκρης».

Ο πρώτος που υπογράφει τη σύσταση του σωματείου και αναλαμβάνει ταυτόχρονα τη νομική του εκπροσώπηση είναι ο Διονύσιος Πελέκης. Στα ιδρυτικά μέλη συναντάμε τη σύζυγό του αλλά και τους Ιωάννη και Θεμιστοκλή Σοφό. Ηδη από το 1996 ο Διονύσιος Πελέκης είχε ξεκινήσει μια εκστρατεία αγιοποίησης του Οσίου Εφραίμ. Στις 17/12/96 υποβλήθηκε προς την Ιερά Σύνοδο επιστολή, την οποία υπέγραφε πρώτος αυτός, με το αίτημα να επισπευστούν οι διαδικασίες αγιοποίησης «παρακάμπτοντας το ταχύτερον δυνατόν πάσαν διαδικαστικήν βραδύτητα». Την επιστολή συνυπέγραφε ο βουλευτής Γεώργιος Βουλγαράκης.

6. Τα ασυμβίβαστα του κ. Σοφού

Επειδή ενός κακού, λοιπόν, μύρια έπονται, είναι επόμενο ότι, μετά τη γνωστοποίηση του διορισμού του δικηγόρου Θ. Σοφού στην επιτροπή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για το οργανωμένο έγκλημα αμέσως μετά τις εκλογές του 2004 και μέχρι τον Απρίλιο του 2006, δημιουργούνται νέα εύλογα ερωτήματα για υποθέσεις που χειρίστηκε ο ίδιος, και στις οποίες υπήρχε ειδικό ενδιαφέρον από το υπουργείο.

- Ενα από αυτά αφορά την εξέλιξη της δίκης της 17Ν και ειδικότερα την αλλαγή στάσης ενός από τους κρατούμενους που υπερασπίστηκε ο συγκεκριμένος δικηγόρος: Στην πρώτη δίκη, ο Παύλος Σερίφης είχε τρεις δικηγόρους με προεξάρχοντα τον εκλιπόντα Γιάννη Σταμούλη (αλλά και τον κ. Σοφό) και δήλωσε στην έναρξη της δίκης ότι αρνείται την κατηγορία, δεν υπήρξε ποτέ μέλος της 17Ν, είναι ανάπηρος και βαριά άρρωστος.

Με τον ίδιο τρόπο κατά την απολογία του εξηγεί ότι επί 40 ώρες προανακριτικά τον πίεζαν αφόρητα να αποδεχτεί τα διάφορα «σενάρια» και το ότι αναγκάστηκε εξαντλημένος να υπογράψει ήταν προϊόν αυτής της πίεσης (Πρακτικά 4/3/2003 και 28/8/2003).

Λίγο όμως μετά την έναρξη της δίκης της 17Ν σε δεύτερο βαθμό (και ενώ ήδη νοσηλευόταν εκτός φυλακής), ο Παύλος Σερίφης στις 28/11/2005 διαχωρίζει τη θέση του από τους συγκατηγορουμένους του, αποκηρύσσει την τρομοκρατία και ουσιαστικά (όπως φάνηκε στην εξέλιξη της δίκης) παύει να αμφισβητεί όσα φέρεται να είπε στην κατάθεσή του στις ανακριτικές αρχές. Παράλληλα, στην έναρξη της δίκης, διορίζει αποκλειστικό του συνήγορο τον Θ. Σοφό. Αν λοιπόν ο τελευταίος παραιτήθηκε από την επιτροπή του υπ. Δημόσιας Τάξης επειδή ανέλαβε την οικογένεια Τσαλικίδη είναι απορίας άξιον πώς συνέχισε να υπερασπίζεται, όντας στην επιτροπή αυτή, ένα μέλος της 17Ν.

- Ακόμα συναντάμε τον Θ. Σοφό συνήγορο υπεράσπισης του κ. Μαυρίδη της υπόθεσης Siemens. Οπως και το σκάνδαλο των υποκλοπών, κι η υπόθεση αυτή συνδέεται με την Ιντρακόμ και τη Vodafone (πρώην Panafon).

- Εμμεση σχέση με τις ίδιες εταιρείες έχει και μια άλλη υπόθεση που χειρίζεται ο κ. Σοφός, ως συνήγορος πολιτικής αγωγής μετά την παραίτηση του Δημήτρη Τσοβόλα από την υπόθεση: η περίπτωση του (δολοφονημένου στη συμπλοκή της Παιανίας) Μιχάλη Φιλόπουλου. Στην περίπτωση αυτή, ανάμεσα στους κατηγορούμενους υπάρχουν υπάλληλοι της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Η απόφαση αναμένεται.

Η έννοια του ασυμβίβαστου, όπως σημειώσαμε ήδη, αφορά βέβαια πρώτα απ' όλα τη συνείδηση καθενός.

Ομως οι αποκαλύψεις που ξεκίνησαν από την Εξεταστική Επιτροπή και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, επιβεβαιώνουν ότι πίσω από ορισμένα «ασυμβίβαστα» μπορεί να κρύβονται ευθύνες και για τις συνεχείς συγκαλύψεις όλων των σκανδάλων που έρχονται την τελευταία περίοδο στο φως.



Οικογένεια Τσαλικίδη: «Να ανοίξει ο φάκελος»

Μιλώντας στο βραδινό δελτίο του Alpha μετά την αποκάλυψη του διορισμού του από τον κ. Βουλγαράκη, ο δικηγόρος Θέμης Σοφός επιχείρησε να αντικρούσει όσα ακούστηκαν στην εξεταστική επιτροπή για τη συνεργασία του με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης επί υπουργίας Βουλγαράκη και ιεράρχησε ως πρώτη επαγγελματική του προτεραιότητα την υπόθεση Τσαλικίδη:

«Παραιτήθηκα από την επιτροπή αυτή, μόλις ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών. Εγώ έχω προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας, εκπροσωπών την οικογένεια Τσαλικίδη. Η οικογένεια Τσαλικίδη και η υπόθεση αυτή είναι η πρώτη σε προτεραιότητα υποχρέωσή μου ως δικηγόρου και θα παραιτούμαι οπουδήποτε υπάρχει οποιαδήποτε αντίκρουση συμφερόντων σε σχέση με την υπόθεση αυτή. Διότι ο αδικοχαμένος Τσαλικίδης αναζητά τη δικαίωσή του. Το νεότερο που έχω είναι ότι έχει εγκριθεί η αίτησίς μου εκπροσωπών την οικογένεια Τσαλικίδη, για να λάβω αντίγραφα της δικογραφίας που σχηματίστηκε και θα την έχω την επόμενη βδομάδα».

Θέσαμε υπόψη της οικογένειας Τσαλικίδη αυτούς τους ισχυρισμούς. Ο Παναγιώτης Τσαλικίδης, αδελφός του Κώστα, και η σύζυγός του Ελένη εξέφρασαν την έκπληξή τους για όσα έγιναν γνωστά αυτές τις μέρες και μας ξεκαθάρισαν το σημείο που βρίσκεται η υπόθεση από τη δική τους πλευρά:

«1. Αυτή τη στιγμή δεν διαπιστώνουμε καμιά πρόοδο στη διαλεύκανση της υπόθεσης. Η ελληνική Δικαιοσύνη, κάτω από τις γνωστές συνθήκες, έχει θέσει την υπόθεση στο αρχείο. Η προσφυγή μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει καταρχήν απορριφθεί. Δεν είναι ακριβές ότι εκκρεμεί η εκδίκασή της. Η αίτησή μας έχει επιστραφεί με αρνητική απάντηση.

2. Η οικογένειά μας παρακολουθεί με έκπληξη τις τελευταίες εξελίξεις που συνδέουν το σκάνδαλο των υποκλοπών και το θάνατο του Κώστα με τις υποθέσεις που εξετάζονται αυτές τις μέρες στην ελληνική Βουλή.

3. Αυτή τη στιγμή ο φάκελος της υπόθεσης Vodafone είναι αποκλειστικό κτήμα της οικογένειας Τσαλικίδη και μόνο.

4. Με βάση τα σημερινά δεδομένα και τα νέα στοιχεία που έρχονται στη δημοσιότητα, πρέπει να διερευνηθεί από όλες τις πλευρές η δυνατότητα να ανοιχτεί και πάλι ο φάκελος για να χυθεί επιτέλους φως στην υπόθεση».

Οσο για τον τρόπο και τους όρους που ανέλαβε την υπόθεση αυτή ο κ. Σοφός, ασφαλώς δεν αρκεί η εκ των υστέρων διαβεβαίωσή του ότι για λόγους ευθιξίας παραιτήθηκε από την επιτροπή του υπουργείου Δημ.Τάξης, όπου τον είχε διορίσει ο κ. Βουλγαράκης από τον Αύγουστο του 2004. Το σίγουρο είναι ότι ο ίδιος ανέλαβε να εκπροσωπήσει την οικογένεια Τσαλικίδη, μέσα στο Φεβρουάριο του 2006, λίγες μόλις μέρες μετά την αποκάλυψη του ζητήματος. Ακόμα και σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα, ο κ. Σοφός παρέμεινε στην επιτροπή αυτή μέχρι τον Απρίλιο, δηλαδή επί δύο μήνες είχε και τις δύο ιδιότητες.

Το πρώτο πραγματικό ερώτημα είναι αν ενημέρωσε τους εντολείς του πριν αναλάβει την εκπροσώπησή τους, ότι ήταν σύμβουλος του υπουργού Δημόσιας Τάξης, έστω και υπό παραίτηση. Αν το ήξεραν, θα του ανέθεταν την εντολή; Το δεύτερο και σημαντικότερο ερώτημα όμως είναι αν φρόντισε το διάστημα αυτό, και αφού αποκαλύφθηκαν οι συμπτώσεις, να δώσει εξηγήσεις στους «πρώτης προτεραιότητας» πελάτες του πριν βγει στα κανάλια. Φοβούμαστε ότι όλα έγιναν εκ των υστέρων!



ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Διονυσίου Αλ. Πελέκη
«Μια πρόταση αναπτύξεως Δυτικής Στερεάς Ελλάδος» (Αθήναι 1988)
Το πολιτικό πρόγραμμα του πατρός Πελέκη για την Αιτωλοακαρνανία. όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας, «αι αναπτυσσόμεναι σκέψεις αποτελούν ουσία μίαν πολιτικήν επιλογήν, πολιτικήν θέσιν και πολιτικήν πρότασιν».

Διονυσίου Αλ. Πελέκη
«Η αναθεώρησις του Συντάγματος» (εφ. «Εστία», 22-25/8/2006)
Σειρά τεσσάρων επιφυλλίδων με προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Κωδικοποίηση της πολιτικής φιλοσοφίας του γνωστού δικηγόρου. Ο κ. Πελέκης θεωρεί ότι μετά τον Εμφύλιο επικράτησε ιδεολογικά η αριστερά «επιβαλούσα την στυγνήν δικτατορίαν της, η οποία λίγο απέχει από την αποκρουσθείσαν με αίμα δικτατορίαν του προλεταριάτου».
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει η άποψη για τους βουλευτές και τους υπουργούς. Θυμίζουμε ότι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ο γαμπρός του κ. Πελέκη ήταν ήδη υπουργός, ενώ ο γιος του επρόκειτο να πολιτευθεί:
«Ο βουλευτής υπάρχει και ζει διά να γίνει κάποτε υπουργός, αφού ο υπουργός έχει και το κυβερνάν και το διοικείν και το νομοθετείν. Τα πάντα, ακόμη και την στοιχειώδη αξιοπρέπειαν, τα θυσιάζει στο όνειρο αυτό. Ο υπουργός, όταν δεν ψηφοθηρεί και δεν κατατρύχεται από το επάρατο πολιτικό κόστος, καταπιάνεται με τα μικρά και επουσιώδη (περί το άνηθον και το κύμινον και το ηδύοσμον) διότι αυτά φέρουν ψήφους. Το βλέμμα είναι στραμμένο στις επόμενες εκλογές και όχι στα προβλήματα του Εθνους και τις επιταγές της ιστορίας. Είναι μικρόχαρη η προοπτική του υπουργού».

http://www.dimitrispelekis.gr
Ο ιστοχώρος του Δημητρίου Πελέκη για τις εκλογές του 2007.
 

Ελευθεροτυπία, 7/12/2008